مخالف شومن‌های دوومیدانی هستم؛
حدادی: گرین‌کارت آمریکایم باطل شده؛ فدراسیون نه، یک پارک تحویل گرفتم!
رئیس فدراسیون دوومیدانی گفت: من روزی که آمدم یک فدراسیون که نه، یک پارک تحویل گرفتم
به گزارش خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی دانا؛ احسان حدادی، رئیس فدراسیون دوومیدانی در نخستین نشست خبری خود با اصحاب رسانه پس از ۹ ماه اظهار داشت: از یازده تیر ماه به فدراسیون آمدم. آمدن من به اینجا به خاطر دیده شدن نبود. من در دوومیدانی همه چیز را تجربه کرده بودم و نیازی به دیده شدن نداشتم. صرفاً برای کمک به دوومیدانی آمدم، چون این رشته باعث رشد و دیده شدن من شد. یک عرق به این رشته دارم و به چیزی جز موفقیت فکر نکردم. به دنبال ایجاد یک نگاه حرفه‌ای در دوومیدانی هستم و امروز در حال نزدیک شدن به این هدف هستیم.
وی در ادامه بیان داشت: من فدراسیونی را تحویل نگرفتم، بلکه یک پارک را تحویل گرفتم که به مدال هم نمی‌رسید، حالا می‌خواهم آن را تبدیل به یک فدراسیون کنم. ما فضای آفتاب انقلاب را تبدیل به کمپ اختصاصی تیم ملی کردیم. من خودم در اینجا تمرین می‌کردم و ورزشکاران هادی هم کنارم بودند، اما ورزش حرفه‌ای این وضعیت را قبول نمی‌کند.
حدادی عنوان داشت: امروز اگر درب آفتاب انقلاب بسته شده، برای آن است که ورزشکار کسی را نبینند و روی تمرینات متمرکز باشند و به دنبال موفقیت باشند. امروز به جرأت می‌گویم کسانی که در آنجا تمرین می‌کنند، ذهن و فکرشان نسبت به پنج ماه قبل تغییر کرده است.
رئیس فدراسیون دوومیدانی افزود: افکار دوومیدانی کوچک مانده است و می‌خواهیم آن را تغییر بدهیم و به فکر مدال المپیک باشیم. اگر گفتم که ده مدال بازی‌های آسیایی بگیریم، به نظرم می‌توانیم این کار را کنیم. ورزشکار تیم ملی امروز دیگر درباره مسائل پیش پا افتاده صحبت نمی‌کند و به فکر مدال است. هر کسی که خوب باشد، قطعاً در مسابقات ما شرکت می‌کند و با کمال میل به اردو می‌آوریم و هزینه‌هایش را هم می‌دهیم. می‌خواهم کاری کنم که اگر هم نباشم، کسی بعد از من این مسیر را تغییر ندهد.
وی در این رابطه تاکید داشت: اگر کسی در دوره من بود که گوش مرا می‌گرفت، سه مدال المپیک می‌گرفتم. بله، من اشتباه می‌کردم و همه در زندگی‌شان اشتباه کرده‌اند، ولی الان مسیری را جلو می‌رویم که انتهای آن موفقیت است. من معتقدم که همه کار، شدنی است. مطمئن باشید که بر سر راه حواشی هست، اما باید تحمل داشته باشیم.
وی درباره برآوردش از رکوردها در پایان پنج مرحله اردوی تیم ملی و همچنین بسته شدن درب آفتاب انقلاب و عدم تجهیز سایر پیست‌ها گفت: درب مجموعه آفتاب اول مهر بسته شد و بعد از آن اتفاقات خوبی افتاد. شما زمانی که یک فضا را محدود می‌کنید، فضاهای دیگر باز میشود. اعتقادم این است که باید در ورزش ریاضت کشید تا به موفقیت رسید. من این مسیر را رفتم و احسان حدادی شدم. نکته بعدی اینکه ما آفتاب انقلاب را نبستیم، اما هر کسی که خوب باشد، می‌تواند به عنوان عضو تیم ملی وارد آن شود. برخی کارها در مجموعه آفتاب ممنوع است و همه ورزشکاران نیز تعهد دادند. این نیست که ما پادگان درست کرده باشیم، بلکه قوانینی را وضع کردیم تا انضباط حکمفرما شود.
حدادی تصریح کرد: ما با هیچ مدیری تعارف ندارم و به مدیران استانی هم گفته‌ام که باید امکانات را فراهم کنند. دوومیدانی ورزش پایه است و هر زمان قوی باشد، ورزش کشور قوی میشود. مهمترین کار ما این بوده که بچه‌ای که در سیستان باشد، می‌داند که می‌تواند خودش را به کمپ آفتاب انقلاب برساند و عضو تیم ملی شود. ما در این 14 سال کار نکردیم، چون اگر اینگونه بود 14 قهرمان المپیک داشتیم. الان پیست آفتاب انقلاب برای تعویض 45 میلیارد هزینه دارد که قرار است شرکت توسعه بپردازد.
حدادی درباره ابطال انتخابات و ایراداتی که به او از سوی منتقدان وارد شده و البته حمایت وزیر ورزش گفت: از انتقاد کیف می‌کنم و انگیزه‌ام را بیشتر می‌کند. من با انتقاد شاد می‌شوم. سال 2011 می‌گفتند که نمی‌توانم مدال المپیک بگیرم، اما به کارم اعتقاد داشتم و مدال هم گرفتم. الان هم من هیچ ترسی ندارم. این حاشیه همیشه بوده، اگر روزی مرا از اینجا بلند کردند، کنار می‌نشینم و به عنوان کارشناس و منتقد می‌نشینم.
وی درباره رایزنی‌ها با مدیران در استان‌های مختلف ابراز داشت: من انرژی زیاد و خوبی دارم و هر جا بروم، دست پر بیرون می‌آیم. الان به هر استانی می‌روم، قطعاً با استانداران جلسه می‌گذارم و از آنها امتیاز می‌گیرم. از خودم تعریف نمی‌کنم، اما آدم توانمندی هستم و تلاش زیادی می‌کنم. الان میز ریاست ندارم و همه باید در فدراسیون کار کنند. هیچکسی هم در فدراسیون ابلاغ ندارد و همه باید کار کنند.
حدادی درباره بحث گرین کارتش گفت: گرین کارت آمریکا پاسپورت نیست. شما با این گرین کارت‌ها قسم نمی‌خورید. ما سالیان سال در لیگ الماس شرکت می‌کردم. سال اول به من ویزا ندادند، مدبر برنامه‌هایم گفت که با این شرایط سالی 100 هزار دلار ضرر می‌کنم. بر همین اساس نایک آمریکا سال 2013 برایم گرین کارت گرفت و مدت آن نیز 10 ساله است. می‌خواستم تمدید کنم، اما برای ورود به انتخابات این کار را انجام ندادم. آنجا آش دهان سوزی هم نبود، چون بدون مربی و ماساژور بودم. همین الان اتاق‌های آفتاب انقلاب بهتر از اتاق‌های آنجاست. گرین کارت بوده و همه داشتند، اما به معنای وطن فروشی نیست. آنهایی که در این مملکت خوردند و برایشان هزینه شد و رفتند، خیانتکار هستند، نه من که در اینجا ماندم.
وی درباره اقداماتش در این 9 ماه گفت: من خیلی اهل تعریف کردن از خودم نیستم. اعتقادم بر این است که باید کار کرد و بعد از قهرمانی آسیا نشست خبری داشته باشم. ما در این مدت کارهای زیادی کرده‌ایم و 60 تا کار کرده‌ام، اما از آنها تعریف نمی‌کنم. برای مثال سیر کردن اعضای حاضر در اردو کار راحتی نیست، به طوریکه یک نفر 12 سیخ جوجه کباب می‌خورد. زمانی که آمدم، 7 میلیارد بدهی بود. همیشه در آفتاب انقلاب دزدی می‌شد، اما دور آن دیوار کشیدیم. زمانی می‌توانم بگویم که کار کرده‌ام که مثل کشتی شوم، یعنی هتل بسازم و ... . هنوز کاری نکرده‌ام و مطمئن هستم که اتفاقات خوبی در دوومیدانی می‌افتد. ما از سال آینده ردیف بودجه از مجلس داریم و این اتفاق خوبی است. ما در بحث آموزش ضعیف بودیم و سعی داریم این مسأله را حل کنیم. دلم برای ورزشکار می‌سوزد و می‌خواهم به آنها کمک کنم. مشکل اصلی فدراسیون این بوده که همه چیز را برای اینجا می‌خواستیم و نمی‌خواستیم پخش شود.
وی عنوان کرد: وظیفه ما ملی است و من پاسخگوی تیم ملی هستم، نه ورزشکار قهرمان کشور. وظیفه حمایت از قهرمان کشور، با هیأت استانی است. درب آفتاب انقلاب باز است و بسته نیست، اما برای کسانی که در سطح ملی مدال می‌گیرند و شانس مدال دارند. در تهران هم هر کسی توانمند است ، مسابقه بدهد و انتخاب شود. اگر درب اینجا برای عموم باز باشد، دیگر چه انگیزه‌ای برای ورود به اینجا وجود خواهد داشت ؟ باید برای ورود به اینجا تلاش کرد. در دوومیدانی خیلی صحبت میشود و اگر کمتر صحبت شود، بهتر خواهد بود.
حدادی گفت: زمانی که ورزشکار بودم خیلی منتقد بودم و انتقاداتم برای گرفتن مکمل، پول و سفر نبود بلکه می‌دانستم اگر قرار است مدال المپیک به دست بیاید باید شرایط خاصی داشته باشم. من در پکن می‌توانستم طلا بگیرم اما نشد. آقای کریمی مثل مرد جلوی خیلی از منتقدان ایستاد گفت مقصر مدال نگرفتنش من هستم. می‌دانید چقدر به یک ورزشکار چقدر حس غرور می‌گیرد وقتی پدرش از او حمایت می‌کند؟ بعد از آن گفتم باید مدال بگیرم. بعد از آقای کریمی رئیس فدراسیون‌ها زنگ می‌زدند رسانه می‌گفتند، بزنش اما امروز به ورزشکارم می‌گویم ببری، ببازی من حمایتت می‌کنم. استخدامشان می‌کنم که الان دارم این کار را می‌کنم.
وی ادامه داد: من خیلی آدم کاری هستم. راننده داشتن در کت من دومتری نمی‌رود. ما یک روز در اردو آشپز نداشتیم خودمان با آقای مستجاب آشپزی کردیم. اینگونه نیست که بگویم وای آشپز نیست و دست ما در حنا مانده است. آبرویم را وسط گذاشته‌ام که آبرویمان را هم بردند و تهمت زدند. من 60، 70 سالم نیست که بگویم تحملم زیاد است. من 40 سالم است خیلی سخت است. مثلا خانمت در خانه نشسته پدرش بگوید فلانی این کار را کرده است. آخر تویی که از ایران رفته‌ای و پوندی پول می‌گیری وطن فروش نیستی من وطن فروش هستم؟
وی درباره نشست تخصصی با وزارت ورزش، بحث حضور مربی خارجی و ساماندهی مربیان داخلی گفت: از زمانی که آمده‌ام ، نزدیک به 15 استان رفته‌ام و همه آنها را رصد می‌کنم. اگر روزی بدانم که کار نمی‌کنم و توانمند نیستم، از اینجا خواهم رفت. اعتقادم بر آن است که نیازی نیست که همه نباید برای موفقیت، دوومیدانی کار باشند. دو هیأت منتقد ما رتبه 28 و 31 را دارند. آنها مسابقه برگزار نمی‌کنند و می‌گویند پول نداریم، پس برای چه آنجا نشسته‌اند ؟ اسپانسر خیلی خوب است، زمانی هم ورود می‌کند که دیده شود. اسپانسر دوست دارد ورزشکارش به لیگ الماس برود. من خودم به اندازه سه برابر یک فوتبالیست درجه یک از پرسپولیس پول گرفتم و این بعد از مدال المپیک بود. من اجازه نمی‌دهم که دوومیدانی زمین بنشیند.
رئیس فدراسیون دوومیدانی تصریح کرد: تا الان 90 درصد کارهایی که گفتم را انجام داده‌ام. برای مربی خارجی هم شالکه تیم ملی بعد از قهرمانی آسیا مشخص میشود و بعد از آن حضور خواهند داشت و در کنار مربیان ما حضور خواهند داشت. مربی ایرانی باید از آنها یاد بگیرد.
حدادی درباره اتفاقات پیرامون حسین رسولی افزود: او مثل خود من است و به او حق می‌دهیم، اما این نیست که چون در رأس هستیم، می‌توانیم همین کار را کنیم. بچه‌ها باید نظم و انضباط را یاد بگیرند، چون مربی خارجی قرار است با آنها کار کند. حسین رسولی الان در اردو است و سخت تلاش می‌کند. کمیته انضباطی هم اینجا حضور دارد، مثل همه کمیته‌ها و ما نسبت به آنها تصمیم‌گیری نمی‌کنیم و خودشان درباره مسائل مختلف تصمیم می‌گیرند. اگر من هم کارهایم درست بود، سه مدال المپیک می‌گرفتم. رسولی می‌تواند خیلی مدال‌آور باشد، به او گفتم که باید در همه چیز الگو باشد. ما به او کمک می‌کنیم که در مسیرش جلو برود و من از مدال‌آوری او و امثال او خوشحال می‌شوم. ما در المپیک ناراحت بودم که اسمی از دوومیدانی نیامد، چون نماینده‌ای هم نداشتیم.
حدادی درباره استعفای مستجاب الدعوه دبیر فدراسیون افزود: او در المپیک 2008 کنار من بود و الان هنوز هم به ما کمک می‌کند. حضور او در اینجا تمدید نشد و باید به وزارت ورزش برمی‌گشت. البته این را هم بگویم که کار کردن در فدراسیون دوومیدانی خیلی سخت است و همه باید تلاش کنند. او خیلی زحمت کشید، ولی فدراسیون نیاز به چهار دبیر دارد، چون رشته‌هایش زیاد است. فدراسیون هیچ سیستمی نداشت، حالا هم یک نفر قوی را انتخاب می‌کنیم.
حدادی درباره همکاری با فدراسیون کشتی گفت: به ما انتقاد شد که چرا کشتی‌گیران در اینجا تمرین می‌کنند. باید بگویم در برنامه‌هایم این بود که نفرات شاخص چند رشته از جمله کشتی را می‌آورم تا ورزشکاران را به آمادگی ذهنی برسانند و انگیزه بدهند. چطور است که در مازندران کشتی‌گیر خوبی داریم، اما کسی را در دوومیدانی نداریم. رئیس هیئت دوومیدانی را به همین دلیل برکنار کردم. به طیبی که اهل مازندران است، گفتم چه چیزی از کشتی‌گیران کم دارد؟ انتقاد میشود که من تجربه ندارم. موفقیت ترین دوران وزنه‌برداری در دوران حسین رضازاده بود که در المپیک لندن آن نتایج را گرفتیم. همه قهرمانان المپیک در فدراسیون‌ها نیز موفق بوده‌اند.
وی درباره اهداف برای المپیک آینده گفت: هدف ما گرفتن مدال در المپیک لس‌آنجلس نیست. می‌توانم راحت دروغ بگویم که 6 مدال می‌گیریم. با این داشته‌ها، قول مدال نمی‌دهم. برنامه‌ریزی ما برای المپیک 2032 استرالیا است. برای لس‌آنجلس باید ورودی بگیریم و در 2032 قول سه مدال المپیک را داده‌ایم.
حدادی درباره تجربه کردن مدیریت‌های مختلف در فدراسیون دوومیدانی و شرایط این رشته و برنامه‌های پیش‌رو گفت: طبق اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی، قهرمانان المپیک می‌توانند تا آخر عمرشان بمانند. نکته دیگر این است که اردو و مسابقه استعدادیابی از استان‌های مختلف را برگزار می‌کنیم و معیارهای دعوت هم مشخص است. از این 300 نفر می‌توانیم 50 نفر را بیاوریم و از آنها دوباره تست می‌گیریم و در نهایت 10 تا 15 نفر را انتخاب می‌کنیم و این چرخه هر سال حتی در دو دوره تکرار میشود. زمانی که در تیر 1407 اگر جدا شوم، 150 ورزشکار سالم تحویل می‌دهم و می‌روم. دنیامالی نامه‌های اعتراضی را دیده و در جریان است و نگاه ویژه‌ای دارد. اینکه چند ورزشکار اعتراض کنند، آنها مرا انتخاب نکرده‌اند و این کار هیأت‌ها بوده است. از حمایت کمیته المپیک و وزارت ورزش تشکر می‌کنم. من به هیچ کسی بی احترامی نمی‌کنم.
همچنین در این نشست خبری هادی سپهرزاد عضو هیأت اجرایی فدراسیون در پاسخ به این سوال که تکلیف ورزشکاران ملی که خارج از کمپ تمرین می‌کنند چیست، آیا فدراسیون هزینه آنها را پرداخت می‌کند، بیان کزد: در مرحله اول هیات اجرایی مصوب شد ورزشکاران در کمپ تیم ملی تحت پوشش فدراسیون باشند و هر کسی در خارج از کمپ است هزینه هایش با خودش است. یکسری ورزشکاران دوست دارند با هزینه شخصی خارج از کشور تمرین کنند یا به دلیل مشکلاتی که دارند در شهرشان باشند. بنابراین می‌توانند این کار را بکنند اما در نهایت باید در مسابقه انتخابی که ما مشخص کرده‌ایم شرکت کنند. تیم ملی دوومیدانی برای اعزام به مسابقات هدف در مسابقات کشور تعیین می‌شوند.
وی درباره عدم کسب سهمیه برای مسابقات جهانی گفت: ما مهره سوخته نداریم و همه ورزشکاران ما هستند. ورزشکار یک روز بالا می‌رود و یک روز پایین است و ایرادی هم ندارد، اما شو من زیاد داریم و باید مدال‌ها قضاوت کنند. قرار بر آن شد که امیر زمانپور با سهمیه وایلد کارت به مسابقات جهانی اعزام شود. ما معتقدیم که در طول چهار سال می‌توانیم پشتوانه سازی کنیم تا ورزشکاران ورودی مستقیم المپیک و مسابقات جهانی را کسب کنند. با این اردوها، این نوید ایجاد شده که دوران گذشته تکرار شود و ورودی مستقیم بگیریم.
وی در مورد اینکه برخی ورزشکاران مهره سوخته هستند، گفت: مهره سوخته نداریم و همه سالم هستند اما شومن هم زیاد داریم و من مخالف آن هستم. به همه هم گفتم باید اجازه دهید که مدال هایتان به جای شما صحبت کنند.
ارسال دیدگاه