گزارش میدانی دانا از پروژه های مسکن ملی رباط کریم؛
اقدام دادستانی در راستای احقاق حق پروژههایی که پنج سال است ساخته نشدهاند
دادستان رباطکریم قول داد: “من خودم به محل پروژه میروم — و مسئولان خاطی را جلب میکنم.” اما اینجا داستانِ یک “بازدید” نیست، داستانِ هزاران خانوادهای است که سه سال است منتظر خانهشان هستند، در حالی که هر سه ماه مجبورند ۱۶۰ میلیون تومان بپردازند.
چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۴ - به گزارش خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز، دکتر یوسفوند — دادستان محترم رباطکریم — به همراه دکتر عروجی و مهندس ظهرهوند، به محل پروژههای “بنا برج” و “پایا سازه” در رباطکریم سر زدند — نه برای تبلیغ — بلکه برای رسیدگی به فریادهای مردمی که سالهاست در چرخهای از وعدهها، تأخیرها، و پرداختهای بیپایان گیر کردهاند.
در این جلسه میدانی، مهندس نجفی — معاون اجرایی اداره کل راه و شهرسازی و مهندس شیرزاد — ناظر پروژههای پایا سازه و بنابرج نیز حضور داشتند — و برخی مسئولان خاطی به دستور دادستان، برای دادرسی جلب شدند.
اما سؤال اصلی اینجاست:آیا یک بازدید میدانی — بعد از پنج سال تأخیر — میتواند جای خالی خانهای را که نبوده، پر کند؟
پنج سال تأخیر — و هنوز هیچ خانهای تحویل نشده است
طبق بررسیهای میدانی «راه دانا»:پروژههایی که قرار بود ظرف دو سال تحویل داده شوند — بعد از گذشت پنج سال — هنوز در مراحل اولیه ساخت گیر کردهاند.
🔹 پروژه ۵۰۰۰ واحدی رباطکریم — که روی زمین دولتی و رایگان اجرا میشود — بعد از یک سال و نیم تأخیر، هنوز فقط پیریزی دارد.
🔹 پروژه پایا سازه — که قرار بود در اردیبهشت ۱۴۰۲ تحویل شود — هنوز بدون آب، برق و گاز است.
🔹 پروژه بنا برج ظفر — که متقاضیانش تمام داراییشان را برای ثبتنام هزینه کردهاند — هنوز حتی قرارداد ندارد — چه رسد به سند مالکیت.
هر سه ماه، ۱۶۰ میلیون تومان — بدون قرارداد، بدون تحویل!
متقاضیان به «راه دانا» گفتند:“ما در طول سه ماه اخیر، مجبور شدیم ۱۶۰ میلیون تومان پرداخت کنیم — در حالی که هیچ قرارداد شفافی نداریم — و هیچ خانهای هم ندیدهایم.”
و این در حالی است که:
- طرح نهضت ملی مسکن، برای حمایت از اقشار کمدرآمد طراحی شده بود.
- اما اکنون، هزینه هر مترمربع آن، چند برابر شده است.
- و متقاضیان — که بیشترشان از دهکهای پایین درآمدی هستند — دارند از نظر مالی له میشوند.
چهار چالش اصلی که متقاضیان را له کرده است
۱. قراردادهای غیرشفاف — بدون زمانبندی، بدون قیمت ثابت
قیمت واحدها بر اساس “نرخهای متغیر” تعیین میشود — یعنی هر ماه میتواند بالا برود — و متقاضی نمیداند آخرش چقدر باید بپردازد.
۲. هزینههای جانبی — محوطهسازی، مشاعات، خدمات — که هیچکس پاسخگو نیست
این هزینهها اضافه میشوند — اما هیچکس توضیح نمیدهد چرا و چقدر.
۳. تأخیر مزمن در تحویل — بدون جریمه، بدون جبران خسارت
پروژههایی که باید در ۱۴۰۲ تحویل میشدند — در ۱۴۰۴ هنوز نیمهکارهاند — و هیچ مسئولی پاسخگو نیست.
۴. افزایش آورده — تا ۲۰۰ میلیون تومان بیش از پیشبینی — به دلیل دیرکرد سازنده!
“اگر پول را از ما گرفتهاید، چرا خانه را نساختید؟ چرا باید ما سود بانکیِ دیرکرد شما را بپردازیم؟” — از زبان یکی از متقاضیان.
دادستان عمل کرد؛ اما آیا کافی است؟
امروز، دکتر یوسفوند، دادستان رباطکریم، نه تنها حضور یافت، بلکه:
- برخی مسئولان خاطی را جلب به دادرسی فوری کرد.
- دستور داد کنتورهای آب و برق فوراً وصل شوند، چون “دیگر نمیشود پس از این همه سال تاخیر مردمی که از شکم زن و بچه هایشان زدند را باز هم در فشار گذاشت”.
- عروجی، شخصاً، پیگیر “کاغذبازیهای اداری” شد، تا مانع از بروکراسی شود.
اما متقاضیان میپرسند:“چرا پنج سال طول کشید تا یک دادستان به محل بیاید؟ چرا باید ما برای رسیدن به حقوقمان، وعده بازدید بگیریم؟”
نامهها، قراردادها، و سکوت مسئولان
متقاضیان نمونههایی از قراردادهای مبهم و نامههای بیپاسخ را برای «راه دانا» ارسال کردهاند — نامههایی که به فرمانداری و استانداری فرستاده شده — اما هیچ پاسخی دریافت نکردهاند.
🔹 یکی از قراردادها نشان میدهد:مبلغ وام از ۵۵۰ میلیون تومان، با احتساب سود دیرکرد، به ۷۳۰ میلیون تومان رسیده است، یعنی ۱۸۰ میلیون تومان اضافه — فقط بهخاطر تأخیر سازنده!
🔹 یکی دیگر از متقاضیان میگوید:“من از سال ۱۳۹۹ ثبتنام کردم — هنوز خانهای ندیدهام — و مجبورم اجارهبهای بالا بپردازم — در حالی که هر ماه هم آورده پروژه را میدهم.”
صدای متقاضیان “ما ناامید شدهایم؛ اما هنوز امیدواریم”
محمود اسکندرزاده — نماینده متقاضیان رباطکریم، میگوید:“بسیاری از ما از سال ۱۴۰۰ منتظریم — اما شرایط فعلی باعث ناامیدی شده است. پروژههایی که از ۱۳۹۸ شروع شدند، هنوز روی کاغذ ماندهاند.”
وی خواستار:
- قراردادهای شفاف و ثابت
- زمانبندی دقیق و قابل اجرا
- تعقیب قانونی مسئولان خاطی
- کاهش فشار مالی بر دوش متقاضیان
میگوید:“زمینها رایگان بود — پس چرا هزینهها اینقدر بالاست؟ چرا ما باید جریمه تأخیر سازنده را بپردازیم؟”
چه کار باید کرد؟
۱. تعیین زمانبندی دقیق و قابل نظارت برای تحویل هر پروژه — با جریمه سنگین برای تأخیر.
۲. شفافسازی کامل قراردادها — قیمت ثابت، بدون افزایش غیرمنطقی.
۳. تعیین سقف هزینههای جانبی — و اعلام شفاف آن به متقاضیان.
۴. پرداخت وامها مستقیماً به پیمانکار — نه به متقاضی — تا از سوءاستفاده جلوگیری شود.
۵. تشکیل کمیته نظارتی مستقل — با حضور نمایندگان متقاضیان — برای پیگیری روزانه پیشرفت کار.
۶. تعقیب قضایی سازندگان و مسئولان خاطی — نه فقط با بازدید — بلکه با مجازات.
وقتی خانه، وعده شود، مردم دیگر باور نمیکنند
طرح نهضت ملی مسکن، میتوانست بزرگترین دستاورد اجتماعی دولت باشد — اما تبدیل به بزرگترین ناکامی شده است.
وقتی متقاضیان — که بیشترشان از فقرا و متوسطین هستند — مجبورند هر سه ماه ۱۶۰ میلیون تومان بپردازند — بدون اینکه حتی قرارداد داشته باشند — دیگر این یک “طرح مسکن” نیست — یک “کلاهبرداری سیستماتیک” است.
دادستان عمل کرد — اما دیر عمل کرد.
مسئولان قول دادند — اما قولشان را نگه نداشتند.
مردم هنوز امیدوارند — اما دیگر باور ندارند.
ارسال دیدگاه