دو خطای دیپلماتیک؛
آقای ظریف دیگر تکرار نشود
سفر به پاریس در شرایط کنونی و قدم زدن با کری در خیابانهای ژنو چه توجیهی داشت؟[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، روزنامه رسالت در یادداشتی نوشت: برگزاری مذاکرات هسته ای اخیر ایران و اعضای 1+5 در ژنو با حواشی خوبی همراه نبود! پیاده روی 15 دقیقه ای وزیر امور خارجه کشورمان و جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا و سفر آقای دکتر ظریف به کشور فرانسه ( آن هم در زمان هتاکی دوباره نشریه شارلی ابدو به مقدسات مسلمانان) هیچ یک شایسته شأن انقلابی وزیرمحترم امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نبود.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,
در خصوص موضوع نخست،یعنی پیاده روی 15 دقیقه ای آقای ظریف و جان کری در خیابانهای ژنو نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. شیفت و تغییر فضای مذاکرات از محل رسمی برگزاری آن تا خیابانهای ژنو به طور طبیعی پیام آور نوعی صمیمیت میان طرفین محسوب می شود.
تصاویر منتشر شده از این پیاده روی به طور طبیعی چنین پیامی را به مخاطب منتقل می کند. این در حالی است که اساسا نمی توان با توجه به کارشکنی های متعدد ایالات متحده آمریکا علیه ملت ایران ، صمیمیتی میان وزرای امور خارجه کشورمان و آمریکا متصور بود. شاید استدلال شود که تیم سیاست خارجی اوباما و تیم مذاکره کننده هسته ای آمریکا اساسا جنسی متفاوت از سایر مقامات آمریکایی دارند و از این رو گپ و گفت صمیمانه با آنها چندان اشکالی نیز ندارد!
,
این در حالی است که خود آقای دکتر ظریف و دیگر اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بهتر نسبت به پوچ بودن این استدلال آگاه هستند! جان کری در جریان مذاکرات هسته ای وین 6 ،مسقط، وین 8 و حتی در جریان مذاکرات اخیر هسته ای بسیاری از مواضع بازدارنده و دروغین خود را علیه فعالیتهای هسته ای صلح آمیز کشورمان تکرار کرد و عملا مانع از امضای توافق جامع میان طرفین شد.
,به عبارت بهتر،وزیر امور خارجه آمریکا فردی است که نه تنها حقوق هسته ای کشورمان را نادیده انگاشته است، بلکه با زیاده خواهی های خود هزینه های زیادی را به لحاظ زمانی و دیپلماتیک به دستگاه سیاست خارجی کشورمان( که متاسفانه تمام تمرکز خود را بر روی موضوع هسته ای گذاشته است) وارد نموده است.
,
نباید فراموش کرد که جان کری همان وزیر امور خارجه ای است که پس از امضای توافقنامه ژنو، حق ذاتی غنی سازی کشورمان را نفی کرد و آن را به حقی اکتسابی ، آن هم با اجازه قدرتهای سلطه گر! تنزل داد. به راستی پیاده روی صمیمانه با او چه معنا و مفهومی دارد؟ شاید اگر کری در جریان مذاکرات ژنو ، از مواضع نادرست و دروغین خود و سران کاخ سفید کوتاه آمده بود و حقوق
هسته ای ملت ایران را به رسمیت شناخته بود، این پیاده روی می توانست پیامی دیپلماتیک ( به معنای گشایش کامل در مذاکرات هسته ای ) داشته باشد اما آیا واقعا مقامات آمریکایی چنین مواضعی اتخاذ کرده اند؟!
,
پاسخ این سئوال منفی است. موضوع دیگر، به حضور وزیر امور خارجه کشورمان در فرانسه و دیدار وی با لوران فابیوس وزیر امور خارجه این کشور باز می گردد. این دیدار درست زمانی صورت گرفت که توهین نشریه شارلی ابدو به ساحت پیامبر اعظم ( ص) ، احساسات صدها میلیون مسلمان را جریحه دار کرده بود. در این خصوص، لغو سفر وزیر امور خارجه کشورمان به کشوری که با سیاستهای خود، زمینه را جهت توهین به ادیان آسمانی و مخصوصا دین مبین اسلام را فراهم ساخته بود حداقل انتظار ملت ایران و مسلمانان دنیا از آقای دکتر ظریف محسوب می شد. با این حال حضور وزیر امور خارجه کشورمان در فرانسه، صرفا معطوف به مذاکرات هسته ای گردید! رفتار بیرونی آقای دکتر ظریف به گونه ای بود که گویا اساسا هتاکی نشریه شارلی ابدو در مقابل مذاکرات هسته ای
اهمیتی برای ایشان نداشته است. دکتر ظریف نباید فراموش کند که ایشان پیش از آنکه نماینده ایران در مذاکرات هسته ای باشد، وزیر امور خارجه کشورمسلمان و انقلابی است.که بیش از سه دهه با غرب چالش های جدی دارد .از این رو موضع گیری قاطعانه وی در مقابل کارشکنی ها و اقدامات موهن غرب در قبال جهان اسلام انتظار حداقلی ایرانیان و سایر مسلمانان از وزارت امور خارجه کشورمان محسوب می شود.
,
در نهایت اینکه از آقای دکتر ظریف و سایر اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای و اعضای دستگاه دیپلماسی کشورمان انتظار می رود تا در ادامه روند مذاکرات و همچنین در سایر آوردگاه های بین المللی، حساسیتهای حاکم بر کشورمان و جهان اسلام را مطالعه کرده و ایستادگی قاطعانه در برابر هتاکی ها و کارشکنی های غرب را فدای مذاکرات هسته ای با آنان نکند. بی تردید قدم زدن صمیمانه با کری در خیابان های ژنو ونیز سفر به پاریس دو خطای دیپلماتیک محسوب می شود.خاضعانه از آقای ظریف می خواهیم دیگر این خطاها را تکرار نکند.
,انتهای پیام/ن
]
ارسال دیدگاه