آقای فردوسی پور! با خانواده به استادیوم بروید

• دوشنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۲ ۱۱:۱۵
• کد خبر : 33277

• اخبار
• فرهنگی
• دین و اندیشه

چگونه است به عنوان یک مجری ورزشی، از تریبونی که در اختیار دارد نمی‌تواند به راحتی بگذرد و از آن، در راستای بیان دیدگاه‌های سیاسی- اجتماعی خود استفاده می‌کند اما از افرادی که دارای جایگاه‌های به مراتب بالاتر و تریبون‌های مختلف هستند، گلایه می‌کند که در مسایل ورزشی و فوتبالی ورود نکنند؟!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، به نقل از خیبر آنلاین، برنامه پرحاشیه و جنجالی نود که طی سال های اخیر، با پرداختن به مسایل مختلف فوتبال، همزمان مسایل مثبت و منفی را برای ورزش کشور به ارمغان آورده، به زعم مجری و تهیه کننده اش می کوشد تا به تابوشکنی بپردازد.

بر اساس این گزارش عادل فردوسی پور، گزارشگر توانمند سابق و مجری پرحاشیه این روزهای برنامه فوتبالی نود، تحرکات شیطنت آمیز خود راجع به حواشی فوتبال را با عنوان تابوشکنی پیگیری می کند.

براساس این گزارش، وی در تازه ترین اظهارات بدون تدبیر خود در گفتگو با مدیرعامل پرسپولیس از او درخواست کرد تا به بهانه ی دیدار با تیم ستارگان آ ث میلان، مقدمات حضور بانوان در ورزشگاه آزادی را فراهم کند و البته نام این پیشنهاد خود را تابوشکنی نهاد!

اگرچه رویانیان با پاسخی متین و مدبرانه از کنار این پیشنهاد عجیب گذشت اما اقدامات شیطنت آمیز فردوسی پور که در برخی مواقع نوعی تعمد در تکرار آن به خوبی قابل تشخیص است، موجب تشویش اذهان مخاطبان این برنامه می شود.
 

سخنان این مجری جنجالی در شرایطی از تلویزیون جمهوری اسلامی مطرح شده است که طی چند سال گذشته، مراجع عظام تقلید به صراحت مخالفت خود با حضور بانوان در ورزشگاه ها را اعلام عمومی کرده اند.

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در این باره گفته اند:"اینجانب مکرر خطر اختلاط زن و مردبیگانه و برنامه‌های مضره‌ای را که مخالف عفاف و حجاب بانوان و موجب تغییر شخصیت‌ اسلامی جامعه است، تذکر داده و به همگان در مورد آثار و عواقب سوء گرایش به آداب غیر اسلامی غربی هشدار داده‌ام، اکنون که مؤمنین در مورد حضور بانوان در ورزشگاه‌های کشور، سؤال و ابراز نگرانی می‌نمایند، حسب الوظیفه حرمت نظر زن و مردم اجنبی را به بدن یکدیگر از نظر جمیع فقهای عظام اعلام می‌نمایم. علی هذا حضور بانوان در این گونه برنامه‌ها خلاف شرع و تنازل ظاهر از مواضع اسلامی است".

همچنین، آیت الله العظمی مکارم شیرازی در این باره اینگونه نظر داده اند:"اولا از نظر فقهی روشن است که نظر زن به بدن مرد حتی بدون لذت و ریبه جایز نیست و ثانیا از مسائلی که اسلام روی آن تکیه فراوان دارد عدم اختلاط زن و مرد است و ملاحظه شده است که اختلاط در جوامع غربی و متاسفانه در برخی نهادهای داخلی چه مفاسد فراوانی به دنبال داشته است. بنابر این شرکت بانوان در مکانهای عمومی ورزشی که همراه با اختلاط است به هیچ وجه جایز نیست و در این امکنه ولو مکانهای خاصی برای زنان اختصاص یابد اما مفاسد اختلاط بر آن مترتب است".

و نیز، آیت الله العظمی جواد تبریزی(ره) در سال 1385 راجع به حضور بانوان در ورزشگاه ها چنین اعلام نظر کرده اند:"اجتماع زنان و مردان در اماکن مزبور(اجتماع زنان و مردان در اماکن ورزشی) که معمولاً همراه با امور فساد انگیز و ارتکاب حرام است،بر مردان و زنان جایز نیست".

باتوجه به اینکه شخصی مانند عادل فردوسی پور که به لحظه از جزیی ترین مسایل زندگی فلان بازیگر در فلان نقطه ی دنیا باخبر است، آیا می توان احتمال داد که وی، از فتاوای مراجع عظام تقلید بی خبر است؟ و بیان چندباره ی او راجع به حضور بانوان در ورزشگاه ها که از آن به تابوشکنی تعبیر می شود، تنها یک سهو لسانی است؟!

آیا فردوسی پور بارها در حین گزارش خود از یک مسابقه فوتبال، در نهایت تاسف و به صورت آشکار نمی گوید که الآن تماشاگران در حال سردادن شعارهای منشوری هستند؟! آیا در برنامه ی او، به کرات علت اصلی درگیری بازیکنان با یکدیگر و نیز با تماشاچیان به صراحت فحاشی ناموسی اعلام نشده است؟

او چگونه به خود اجازه می دهد این توقع را در ذهن دختران جوانی که احتمالا پای گیرنده تلویزیون نشسته اند و برنامه اش را می بینند، ایجاد کند که باید آنها در این شرایط به استادیوم بروند؟

آیا فردوسی پور همین امروز حاضر است با خانواده اش در محیط ورزشگاه آزای و یا سایر شهرستان ها حاضر شود؟! آیا در میان هیاهوی فحاشی های ناموسی، او دست در دست خانواده اش به استادیوم خواهد رفت؟ اگر چنین اقدامی را انجام نخواهد داد، که احتمالا اینچنین است، چرا برای دیگران چنین نسخه ی مسمومی را تجویز می کند؟

در کنار این فتاوای صریح و قاطع، واقعیات تاسف برانگیزی که از قضا در همین برنامه بارها و بارها به آن اشاره شده، دیگر معضلات موجود در ورزشگاه ها به حدی است که بیان چنین طرحی از سوی مجری نود به شدت تامل برانگیز است.

به طور مکرر در این برنامه راجع به معضلات ورزشگاه ها به ویژه در شهرستان ها، عدم رسیدگی به تماشاگران، کوچکی ورزشگاه و هجوم گسترده ی تماشاچیان به این اماکن که بعضا از روی در و دیوار خود را به ورزشگاه می رسانند، کاستی های بی شمار در وضعیت امکانات رفاهی- بهداشتی، دوری ورزشگاه ها از شهرها (به عنوان نمونه تبریز که همیشه تماشاگران علاقه مند تبریزی از دوری مسافت و پیاده روی های بعضا نیم ساعته جهت رسیدن به ورزشگاه گلایه می کنند و یا ورزشگاه اصفهان که چندین کیلومتر خارج از شهر است و...)، تنها گوشه ای از معضلاتی است که هیچ ارتباطی به مسایل اخلاقی نیز ندارند.

درواقع حتی اگر بخواهیم مسایل اخلاقی و اعتقادی را نیز نادیده بگیریم(همانگونه که در این برنامه مشاهده می شود) ورزشگاه های کشور حتی آمادگی پذیرایی از تماشاچیان فعلی را نیز ندارند؛ چگونه است که یک مجری کاربلد، بی آنکه اشاره ای به معضلات بکند، چنین طرحی را پیگیر است؟!

برنامه نود به جهت ذات ورزشی و فوتبالی آن و نیز دفاع همه جانبه مسئولان رسانه ملی از این برنامه و همچنین، پردخت بیش از حد به حاشیه های زرد و سیاه و سفید فوتبال که همه ی اینها بر جذابیت آن افزوده، به یکی از پربیننده ترین برنامه های تلویزیون مبدل شده است. آیا سوءاستفاده از تریبونی که از طریق بیت المال در اختیار یک فرد قرار گرفته و در تقابل قراردادن جوانان و ورزشکاران با فتاوای مراجع تقلید امری ممدوح است؟

این برنامه، در ادامه ی همین هنجارشکنی ها، شب جمعه و در ویژه نامه ای که به جهت مسابقه ی فوتبال ستارگان پرسپولیس- آ ث میلان پخش می کرد، با یک بازیگر کشف حجاب کرده و ممنوع التصویر مصاحبه کرد و جالب اینکه در همین مصاحبه نیز، بدون آنکه نحوه ی پوشش او اصلاح شده باشد، حتی ناخن های لاک زده اش نیز به تصویر کشیده می شود و البته همه ی این مظاهر غیراسلامی با عنوان کمک بشردوستانه و انسانی ماست مالی می شود.

چه کسی و کدام نهادی به یک مجری، با همه ی توانمندی و حرفه ای گری در شغل اختصاصی اش، اجازه ی چنین پرده دری هایی را داده است؟

این همه در شرایطی است که تکه پراکنی های سیاسی- اجتماعی فراوان فردوسی پور در حین اجرای برنامه زنده از تلویزیون جمهوری اسلامی، زبانزد خاص و عام است و اینها در حالی است که او بارها و بارها از ورود افراد سیاسی و تصمیمات سیاسی در مسایل ورزشی و به ویژه فوتبال، انتقاد کرده است.

حال، باید از او پرسید چگونه است به عنوان یک مجری ورزشی، از تریبونی که در اختیار دارد نمی تواند به راحتی بگذرد و از آن، در راستای بیان دیدگاه های سیاسی- اجتماعی خود (با زبان کنایه و اشاره) استفاده می کند، اما از افرادی که دارای جایگاه های به مراتب بالاتر و تریبون های مختلف هستند، گلایه می کند که در مسایل ورزشی و فوتبالی ورود نکنند؟!

به هر ترتیب، همانگونه که از آمار پیداست، روند صعودی مخاطبان این برنامه مدتهاست که متوقف شده و بعضا سیر نزولی را نیز طی می کند که این نکته، به هیچ وجه به صلاح رسانه ملی و همچنین شخص عادل فردوسی پور نیست.

شاید یکی از نکاتی که موجب این مساله شده، پرداختن بیش از حد وی به مسایلی است که از حیطه ی تخصص، چارچوب و اختیارات او و برنامه اش خارج است و به نوعی اعتمادزدایی در مخاطب ایجاد کرده و یا خواهد کرد.

ضمن اینکه باید نظارت ها بر روی برنامه هایی که آمار مخاطبان، به ویژه مخاطب جوان، بسیاری دارد نیز با ظرافت خاصی انجام شود. چه آنکه انتشار یک شبهه از سوی یک فرد در چنین برنامه ای می تواند افکار بسیاری را به بیراهه بکشاند. همچنانکه بیان یک نکته ی مثبت ورزشی- اخلاقی نیز می تواند تفکرات عده ای قابل توجهی را به مسیر صحیح هدایت کند.

نکته ای لازم است به آن اشاره شود این است که بیان دیدگاه های شاذ اینچنینی در یک برنامه زنده تلویزیونی و بدون حضور یک کارشناس قطعا ضرر دارد اما شاید بیان همین مساله، در یک محفل کارشناسی و برای یافتن راههای بهتر جهت حل مساله مفید هم باشد؛ و نیز اینکه، شاید در آینده، بنا بر برخی ملاحظات و یا تغییرات صورت گرفته در ساختار ورزشگاه ها و... مراجع بزرگوار به این نتیجه برسند که حضور بانوان در ورزشگاه های اشکال شرعی نداشته باشد. تازه در آن زمان است که می توان راجع به این مقوله بحث و تبادل نظر کرد.

راجع به برنامه نود، اجرای مجری آن، ضعف های مشهودی که به ویژه در سری جدید مشاهده می شود، خروج این برنامه از مسیر ورزشی و بعضا ورود به مسایلی که با چارچوب ورزشی- فوتبالی آن مطابقت ندارد و... سخن بسیار است که از شرح آنها صرف نظر می کنیم.

انتهای پیام

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #