• سه‌شنبه ۱۵ دی ۱۳۹۴ ۱۱:۲۱
• کد خبر : 603858

• اخبار
• سایر رسانه ها

تکدی گری یکی از مشکلات جامعه ی ماست که از دیرهنگام تا کنون راهی برای کسب درآمد عده ای خاص با پوشش های مختلف فراهم کرده است و چند مدتی است که متکدیان بیگانه پاکستانی در حال جولان دادن در خیابان های شهر بندرعباس می باشند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز ،تحولات اجتماعی شتابانی همچون رشد سریع جمعیت و با لطبع رشد سریع شهرنشینی ، جابجایی توده های وسیع جمعیت و مهاجرت به شهرهای بزرگ و پیدایش شهرهایی با رشد قارچ گونه و شهرکهای اقماری و حاشیه نشینی دراطراف کلان شهرها ، افزایش نابرابری اجتماعی و شکاف طبقاتی در کلان شهرها ، دگرگونی در ساخت و کارکرد خانواده ، فروپاشی الگوها و هنجارهای سنتی رفتار و افزایش تنش های اجتماعی ، پیامدهای اجتماعی ناگوار را در زندگی شهری جوامع معاصر بر جای گذاشته است.

کمتر روزی است که هر یک از ما از خیابان‌ها و چهار راه‌ها شهر عبور کنیم و انسان‌هایی را مشاهده نکنیم که دست تمنا به سوی رهگذران و سواره‌ها دراز نکنند . یکی از آسیب‌های اجتماعی مهمی که امروز به وفور یافت می‌شود، پدیده تکدی‌گری است که هر روز شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد و شاهد رواج یافتن آن در ابعاد گوناگون در استان‌های مختلف کشور مخصوصا شهر بندرعباس هستیم.

این متکدیان که به نظر می رسد اکثریت آن ها از افغانستان و پاکستان به بوشهر منتقل شده باشند با بدترین وضعیت ظاهری در مقابل زنان و مردان و گاها دختران و پسران بوشهری ظاهر شده و از آنان تقاضای پول می کنند.

جالب این که این روزها پشت چراغ های قرمز شهر نیز امنیت سابق برقرار نبوده و هر راننده ای با رسیدن به این چراغ ها واهمه دارد که نکند ناگهان یکی از این متکدیان به خودرویش برخورد کرده و دردسرهایی برایش فراهم شود. البته این پدیده زشت در نیمه دوم سال به دلیل بهبود شرایط آب و هوایی در مرکز استان بیشتر شده و گفته می شود افرادی سودجو و فرصت طلب با انتقال این متکدیان به بوشهر پول های هنگفتی به جیب می زنند.

تکدی گرهای پاکستانی با ورود به بندرعباس و این استان و حتی کشور باعث شیوع بعضی بیماری های گوناگون و خطرناک که به علت وجود آنها در شهرها و آمدن آن ها شاهد افزایش این بیماری ها هستیم . غیر بهداشتی بودن این افراد یکی دیگر از معضلات است و این موضوع باعث نگرانی عموم شده است .

تکدی را می توان تحت عنوان «دست درازی کردن » برای کسب درآمد تعریف کرد . تکدیفراگردی است که به موجب آن فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می شود و زندگی می گذراند . هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه (در مفهوم اقتصادی آن) هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند، متکدی می گویند .

از نظرگاه جامعه شناختی تکدی را می توان نوعی انحراف اجتماعی – که فرد در آن نقش مشخص و بعضا متفاوتی (سرقت، روسپی گری، واسطه گری، اعتیاد، و…) را بر عهده دارد – به حساب آورد و یا به منزله نمونه ای از مرحله شغل نزد متکدیان حرفه ای، آبرومندانه و غیرآبرومندانه (غیر مشروع) در مشاغل انحرافی تلقی کرد.

تکدی گری، عوارض و مخاطرات زیادی دارد. بخشی از مطالعات مقطعی و روبنایی روی این پدیده، درباره مسائلی نظیر درآمد ، مسکن ، فقر مادی ، فقر فرهنگی ، ناکامی اقتصادی ، نابسامانی اجتماعی و سرانجام، دستگیری و بازپروری سخن می گوید . عده ای سعی کرده اند این مشکلات و مخاطرات را تعدیل کنند و در نتیجه، آن را به گردن فرد انداخته نشان دهند که تکدی گری امری طبیعی و پذیرفتنی است که می شود آن را نادیده گرفت و با آن کنار آمد. برخی محققین ضمن بررسی های خود به ریشه ها ، شیوه ها ، انگیزه ها ، پیامدها و راههای رفع تکدی گری ، نظر داشته اند ، این ریشه ها شامل پیری و از کارافتادگی ، مسائل خانوادگی ، اعتیاد ، مهاجرت ، معلولیت و غیره می شود.

هر چند که تکدی‌ گری در کشورهای مختلف و در بین افراد با ادیان و سنت‌های گوناگون رواج دارد ولی در خواست کمک از دیگران در کشورهای اسلامی و از جمله ایران به علت سفارشات اسلام ، رواج بیشتری دارد.برخی افراد نیازمند هستند و با توجه به اینکه نتوانسته‌اند به خوبی توجه مردم را به نداری خود جلب کنند ، به ناچار برای گذران زندگی خود و خانواده ‌شان اقدام به گدایی می‌کنند ولی افرادی هم هستند که به گدایی به عنوان یک شغل می‌نگرند و از این طریق به درآمدهای خوبی هم دست می‌یابند و با توجه به درآمد مطلوب آن ، حاضر به رها کردن این کار نیستند.

با توجه به زحمت کم و درآمد بالای تکدی‌گری، افراد زیادی هستند که توان کار شرافت‌مندانه را هم دارند ولی ترجیح می‌دهند که کار راحت‌تر را انتخاب کنند و از این طریق امرار معاش کنند.

دل‌رحم بودن مردم ایران باعث شده است تا شاهد واردات متکدیان از کشورهای همسایه و حتی کشورهای دور نیز باشیم؛ متکدیانی که به صورت تیمی و سازماندهی شده وارد نقاط مختلف کشور می‌شوند و در آنجا به تکدی ‌گر مشغول می‌شوند.

استان هرمزگان هم سال‌های اخیر همواره به عنوان یکی از میزبانان این متکدیان بوده است و علی‌رغم اینکه بارها و بارها نسبت به جمع‌آوری این متکدیان اقدام شده است ولی باز هم به صورت گروهی وارد استان می‌شوند.معلولیت به عنوان یکی از مهمترین ترفندهای این متکدیان برای گدایی است که البته بسیاری از آنها هم با شگردهای حرفه‌ای، تمارض می‌کنند و در واقع هیچ معلولیتی ندارند.

حضور گسترده متکدیان خارجی در شهرها و روستاهای مختلف کشور باعث شده است تا فضای برای فقرای داخلی و نیازمندان واقع تنگ شود و بخش زیادی از کمک‌های مردم را جذب کنند . فضای مناسبی برای نگهداری متکدیان در اختیار نیست . در هر حال پدیده تکدی گری دارای تبعات منفی بسیاری است که می‌توان به تهدیدهای سلامتی و امنیتی اشاره کرد و این موضوع باعث رواج ناامنی‌های مختلف برای مردم می‌شود که می‌طلبد تا مسئولان ذی‌ربط برخورد مناسبی را در این زمینه داشته باشند.

متکدیان خارجی باید از کشور اخراج شوند و به کشورخود برگردند و برای متکدیان داخلی هم طرح ساماندهی اجرا شود.متکدیان داخلی که نیازمند واقعی هستند، مورد حمایت دستگاه‌های حمایتی از جمله کمیته امداد و سازمان بهزیستی قرار بگیرند و متکدیانی که توان کار دارند نیز برخورد مناسب با آنها صورت گرفته و وادار به کار کردن شوند.

یکی از ضرورتهای تبیین و برخورد صحیح و منطقی با پدیده تکدی گری، تفکیک انواع این پدیده و شیوه ها و اشکال مربوط به آن است. سیاستها و راهبردهای انتخابی سازمانهای ذیربط بر سر مقابله با پدیده گدایی بستگی دارد به تحلیل از سرشت و انواع تکدی گری که جامعه با آن مواجه است. بطور معمول، کارشناسان مسائل اجتماعی بر طبق مشاهدات و نتایج به دست آمده به یک تقسیم بندی دوگانه از تکدی، یعنی تکدی آبرومندانه در کنار تکدی آشکار و غیر آبرومندانه پرداخته اند.

الف) تکدی پنهان: آن است که به طریق پنهان و آبرومندانه مانند دراویش، دعانویسان و کولی ها.

ب) تکدی آشکار: کسانی که آشکارا و با استفاده از فنون و رموز روان شناسی ترحم مردم را به خود جلب و به شیوه ها و صور مختلف از دیگران تقاضای کمک می کنند به این نوع تکدی می پردازند.

مهمترین شکل گدایی آشکار، تکدی «حرفه ای – تخصصی » است گداهای حرفه ای افرادی هستند که از نظر مالی وضع خوبی دارند ولی گدایی را یک «کار» در ردیف سایر شغلها مثل خرید و فروش و کارهای تولیدی به حساب می آورند.

این گروه دارای تشکیلات مفصلی هستند که به صورت یک سازمان غیر رسمی اما زنده و جاندار، فعالیت می کنند . در این تشکیلات همه چیز بر اساس توانایی شخص متکدی و ویژگیهای مکانی ، جمعیتی ، اقتصادی و … تقسیم می شود ، لذا هر مکانی دارای ارزشهای مشخص و اهمیتی متفاوت از جاهای دیگر بوده و اصطلاحا «سرقفلی » خاص خود را دارد .

حاصل آن که گدایان حرفه ای بنیکی از فنون و رموز روان شناسی گدایی آگاهی کافی دارند . می دانند چگونه و در کجا گدایی کنند و چگونه ترحم مردمان را به خود جلب کنند . در جاهایی که گدایی گروهی و سازمان یافته وجود دارد از طریق کارآموزی و تعلیم ، گدایان خبره اطلاعات خود را به نورسیده ها انتقال می دهند و بدین ترتیب گدایی حرفه ای تخصصی پاینده می شود  .

بسیاری از انواع تکدی گری، بر اساس عوامل روانی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به وجود می آید و محصول ساختار اجتماعی و نارساییهای ناشی از آن است.

-1عوامل اجتماعی – اقتصادی:

گدایی یک زایده اجتماعی است که در پیدایش آن چند عامل دخالت دارند : فقدان اشتغال و کار ، فقر مادی ، پیری و از کار افتادگی ، رخوت و سستی ، اعتیاد ، معلولیت و بیماری ، مسائل خانوادگی از قبیل پاشیده شدن خانواده ، مهاجرت از روستا به شهر، نابسامانیهای اقتصادی از قبیل کمی درآمد در بعضی از مشاغل ، بالابودن هزینه زندگی ، ضعف فرهنگ حاکم بر خانواده های متکدیان ، شکاف عمیق طبقاتی و غیره از جمله این عوامل به شمار می روند.

-2 عوامل روانی و فردی:

مطالعه ریشه های روانی و فردی تکدی، بسیار جالب است. این امر نقش مؤثری در بزهکاری و تکدی گری دارد. زیرا: شرایط فردی، چیزی جز نتیجه شرایط محیط زیست و اثرات اجتماعی است و موجد استعدادهای جرم زا و گرایش های انحرافی در نزد افراد می شود .

شیوه های گدایی گرچه متعددند اما همه از یک اصل تبعیت می کنند و آن تلاش برای کسب پول بیشتر است; به هر طریق ممکن .

گاه همراه گدایان کودکان خردسال و معصومی را مشاهده می کنیم که بر اثر قرص های خواب آور و انواع مخدر، معمولا بی حال و خواب آلوده ، با لباس های کثیف و پاره و کهنه ، یا بر روی سنگ فرش های خیابانها و پیاده روها دراز کشیده اند و یا بر پشت زنان و مردانی که برای گدایی در سر چهارراهها و در بین اتومبیل ها پرسه می زنند ، به خواب رفته اند . کودکانی که در نخستین سال های عمر به جای بازی های کودکانه ، گدایی را تجربه می کنند و اکثرا از شیرخوارگاه ها به عاریت گرفته شده اند . این کودکان بعد از رسیدن به سن حدودا 7 سالگی که سن آغاز گدایی به شیوه حرفه ای می باشد ، این شغل را مستقلا ادامه داده خودکفا می شوند.

دیگر شیوه های تکدی عبارت است از:

– تظاهر به نقص عضو.

– جلب توجه عمومی با کرایه بچه های بی گناه و خواباندن آنها در معابر عمومی.

– سوء استفاده از مذهب به خاطر اعتقادات عمیق مردم به مسائل شرعی و مذهبی.

– پوشیدن لباسهای مندرس و تحریک احساسات مردم.

تکدی گری را باید آبستن اجتماعی متعددی قلمداد کرد. اکثر بررسیهای انجام شده ، از رابطه بین گدایی و اعتیاد، بزهکاری ، خودکشی ، می خوارگی ، روابط جنسی (فساد و فحشا) ، لاابالی گری ، سرقت، و… حکایت می کنند.

علت های دیگری مانند فقر مادی و ناکامی اقتصادی ، فقر فرهنگی ، اعتیاد ، رخوت و سستی ، مهاجرت ، معلولیت ، بی مهری و غیره ممکن است موجب شود که جوان یا سالمندی به گدایی روی آورد . گاهی حتی کمبود درآمد در بعضی از مشاغل و بالا بودن هزینه زندگی نیز ممکن است چنین عارضه ای را پدید آورد و به دنبال آن شخص به گروههای بزهکار بپیوندد و به انواع انحرافات اجتماعی روی آورد. با این حال تکدی ، به تنهایی ، عامل انحرافات آنها نیست بلکه بسیاری از علل دیگر در پدید آمدن این وضع دخالت دارند.

نباید فراموش کرد که مسئله تکدی گری تنها یک پدیده و معضل اقتصادی و مرتبط به بحران در این حوزه نیست، بلکه ارتباط مستقیم با مسائل فرهنگی و اجتماعی در جامعه هم دارد.

انتهای پیام/رض

• برچسب ها
• #
• #
• #