گزارشی از تعفن و بوی مرگ در سیستان؛

هجوم مردم زابل به سوی مراکز تصفیه آب/ از اسکلت های شناور تا ورود کودهای شیمیایی به آب و رشد جلبک های متعفن

یکی از مسائلی که به شدت در طی ماه ها و هفته های اخیر در منطقه سیستان بیداد می کند طعم و بوی بد آب و حتی آلودگی بهداشتی آن بوده است به طوری که بسیاری از مردم به منظور جلوگیری از بیماری های ناشی از آن به ایستگاه های آب شیرین و استفاده از آب معدنی روی آورده اند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از اوشیدا؛ آب سالم و بهداشتی مهم ترین نیاز در هر جامعه و خانواده به شمار می آید به طوری که نبود آن انواع بیماری های گوارشی را به همراه خواهد داشت بنابراین کوچکترین آلودگی، بزرگترین ترس و نگرانی را در جامعه به همراه خواهد داشت.

طبق مشاهدات و گفته های مردم و ائمه جمعه منطقه سیستان در چاه نیمه چهارم شمار زیادی اسکلت انسان در آب مشاهده شده که این موضوع به دلیل وجود قبرستان در کنار آن رخ داده که علاوه بر آلودگی زیست محیطی و بیماری سبب بی حرمتی به اجساد مسلمانان می شود که در این راستا نسبت به جمع آوری آن ها باید زودتر اقدام شود.

طی روزهای اخیر نیز طبق گفته های مسولان و حتی فرماندار زابل علت طعم و بوی بد آب سیستان وجود جلبک های در آب اعلام شده بنابراین مردم مردم سیستان با توجه به اهمیت ویژه آب در زندگی خواستار تسریع در بهبود آب هستند.

طبق گفته یکی از کارشناسان، جلبک های موجود در آب چاه نیمه از قبل وجود داشته اما املاح موجود در سیلاب های سال جاری سبب افزایش و همچنین رشد این جلبک ها شده است همچنین علاوه بر عامل فوق عدم رهاسازی ماهی در چاه نیمه نیز سبب افزایش جلبک ها شده چرا که در گذشته ماهیان این جلبک ها را به عنوان غذا استفاده و سلامت آب را تامین می کردند که با ممانعت از رهاسازی این گونه ماهی معضل آب در سیستان ایجاد شده است.

به سراغ یکی از مراکز عرضه کننده آب تصفیه کن در شهرستان زابل می رویم که صف مردم در برابر آن انسان را به یاد صف های نفت در روزگار قدیم و حداقل ۲۵ سال قبل می اندازد.

شمار زیادی از مردم در حالی که در صف ایستاده و بانکه های آب را ثر دست دارند در محل حضور دارند وجود ماشین ها و خودروها در محل ترافیک نرمی را ایجاد کرده است.

به سراغ یکی از افراد حاضر در صف رفته و از او علت حضورش را جویا می شوم

محمد بزی به خبرنگار اوشیدا گفت: در طی هفته های اخیر هر ۲ روز به ایستگاه تصفیه آب مراجعه میکنم و آب آشامیدنی خود را از اینجا تامین می کنم تا مبادا فرزندانم به بیماری دچار شوند.

وی افزود: مطمئن باشید با این وضعیت فعلی در سیستان هیچ کس جرات استفاده آب موجود در لوله ها برای شرب را ندارد مگر کسانی که مجبور باشند و چاره ای جز آن ندارند.

وی تصریح کرد: مسولانی که سخن از سلامت آب زابل بر زبان جاری می کنند مطمئن باشید جرات نوشیدن این آب را نخواهند داشت چرا که خود به خوبی واقف به آلودگی آن هستند.

بزی در پایان تاکید کرد: مسولان ذیربط تا شرایط آب منطقه به وضعیت فاجعه و بحران نرسیده مشکل و معضل آب را رفع کنند تا سلامتی مردم به خطر نیفتاده است.

آب سیستان بدبوست

نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: پس از بازدید از چاه نیمه ها به دستگاه های مربوطه دستوری مبنی بر آزمایش آب چاه نیمه داده شد.

حبیب الله دهمرده به خبرنگار اوشیدا گفت: آب چاه نیمه شماره یک که برای روستاها استفاده می شود بر اثر جلبک موجود در آن طعمش تغییر کرده است.

وی افزود: طبق اعلام و نظر کارشناسان محیط زیست، بهداشت و عوامل اجرایی مربوطه آلودگی چندانی در آب وجود ندارد و تنها بد بو است که در این راستا در حال پیگیری این موضوع هستم.

دهمرده ادامه داد: در خصوص معضل آب در سیستان مکاتباتی با استاندار و رییس جمهور انجام داده تا در جهت رفع آن اقدام کنند بنابراین اگر در این خصوص عملکرد قانع کننده ای انجام نشود حتما تذکر کتبی به وزیر نیرو داده خواهد شد.

نماینده مردم سیستان خاطرنشان کرد: پیشنهادی مبنی بر استفاده آب چاه نیمه سوم به جای چاه نیمه یک در مصارف روستایی و شهری ارائه شد که با این که دارای هزینه های میلیاردی خواهد بود پیگیر آن هستم.

ایجاد هامونک یکی از عوامل اصلی معضل آب سیستان

ریاست اسبق دانشگاه زابل با انتشار مطلبی در کانال تلگرامی خود نوشت : ایجاد هامونک، تسطیح اراضی چاه نیمه جهت کشت و کار و فعالیت های شیلاتی در ضلع شمالی چاه نیمه سه عامل اصلی آلودگی و معضل آب سیستان به شمار می روند.

احمد قنبری افزود: آنچه که مسلم است نه با آزمایشات آنچنانی، بلکه با یک نگاه علمی به سطح آب چاه نیمه می توان علت بوی بد در آب های آن و ایجاد معضل در آب اشامیدنی مردم سیستان را در ارتباط با رشد جلبک ها عنوان نمود.

وی با اشاره به، آنچه در چاه نیمه های ۱ و ۲ در حال اتفاق افتادن است چیزی نیست جز رشد جلبک ها و آغاز پدیده اوتریفیکاسیون، خاطرنشان کرد: در محیط های آبی معمولا غلظت عناصری مانند نیتروژن و فسفر محدود است. به محض وارد شدن مواد آلاینده ای که حاوی عناصر نیتروژن و فسفر باشندٰ، رشد جلبک ها به صورت فزاینده ای افزایش یافته و در گذر زمان میزان اکسیژن آب در اثر رشد بیش از حد موجودات آبزی کاهش یافته و در نهایت این کاهش موجب مرگ کلیه این موجودات خواهد گردید که به این پدیده در اصطلاح اوتریفیکاسیون یا اختناق دریاچه گفته می شود.

استادتمام و متخصص کشاورزی ابراز داشت: آنچه در سال گذشته در اطراف سواحل چاه نیمه اتفاق افتاده استٰ ایجاد هامونک یا استخر مصنوعی با هدف پرورش اردک و قایقرانی در محل زهکش اراضی دانشگاه زابل می باشد. این زهکش سال ها محل ورود زه آب و مواد غذایی آبشویی شده از اطراف به داخل این گودال طبیعی بوده است. در سال گذشته دانشگاه زابل هزارن متر مکعب آب کشاورزی را بجای مصرف در زمین های کشاورزان مستضعف سیستان، وارد این منطقه کرده است. این آب به دلیل حجم زیاد، وجود مواد آلاینده در گودال، فاصله نزدیک با چاه نیمه ها، اختلاف ارتفاع و در نتیجه شیب آب آن، از منشا آلودگی به چاه نیمه ۱ و ۲ سرازیر شده است.

رییس سابق دانشگاه زابل ابراز داشت: دومین تغییر اساسی که در طی یک الی دو سال گذشته در محل اردوگاه چاه نیمه انجام شده است، تسطیح اراضی به مساحت ده ها هکتار جهت کشت و کار بوده است. در این اراضی نیز صدها کیلوگرم نیتروژن و فسفر جهت تغذیه گیاهان زراعی مصرف می شوند که این مواد نیز از طریق شستشو وارد زهکشی می شوند که در فاصله ۱۰۰ متری چاه نیمه ها قرار گرفته است و سپس در حجم وسیع به آب های چاه نیمه نشت و باعث رشد جلبک ها و پدیده اختناق می گردد.

استاد تمام گروه اگرواکولوژی دانشگاه زابل تصریح کرد: فعالیت های شیلاتی در ضلع شمالی چاه نیمه ممکن است سبب وارد شدن مواد آلاینده به چاه نیمه ها شده باشد و شاید پدیده های دیگری از جمله تغذیه و پرورش ماهی نیز در این فرایند دخیل باشند.