شهیدی که به خاطر فاش نکردن رمز بی سیم بدنش را تکه تکه کردند
شهید شکری یکی از نیروهای اطلاعات عملیات در جنگ با عراق بود. که پس از اسارت به این وضع فجیع شکنجه اش می کنند و در پایان زیر شکنجه به شهادت می رسد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ شهید قهرمان بروجعلی شکری بخاطر اینکه رمز بیسیم رو قورت میده و نخواسته کد و رمز بیسیم رو لو بده و به دشمن تحویل بده، به این وضع وحشتناک شکنجه شد، اول گوش و بینی و بعد هم چشم های این قهرمان میهن پرست رو درآوردند و در مراحل بعدی هم لبهای بالایی این شهید رو میبرند ... و در آخر هم بعثی های ملعون که نتونسته اند رمز رو بدست بیارن، تصمیم میگیرن شکم این شهید رو بشکافند تا شاید رمزی که روی کاغذ نوشته شده بود و شهید قهرمان قورت داده بود رو از توی شکمش پیدا کنند.
ما ایرانیها از این جوانان میهن پرست که به این شکل جان شیرین خود را برای وطن داده هیچ آگاهی نداریم. اما از ائمه کفر که برای قدرت و شکم خود و برای خوردن و چپاول دارایی ها و ثروتهای ما ایرانیان زدند و خودشون رو سقط و پاره کردند از ریزترین جزئیات آنها خبر داریم که چند ضربه شمشیر خوردند و چگونه به درک واصل شدند.
شرم و وجدان و شرف و غیرت و دلیری و مردانگی از ویژگیهای جاودانه مردم ایران زمین بوده است و خواهد بود. در ستایش سربازان ایرانی پروکوپیوس مورخ رومی در نَسک (کتاب) "جنگ‌های ایران و روم" چنین مینویسد؛
پروکوپیوس مورخ رومی در نامه ای *محرمانه که بعدها به چاپ رسید* به امپراتور روم مینویسد:
گرچه به سود ما ـ رومیان ـ نیست و باعث تزلزل روحیه می شود، اما باید بپذیریم در خون پارسیان (سربازان ایرانی) یک ماده اختصاصی وجود دارد که باعث می شود در میدان جنگ ترس نداشته باشند، بی باک و مغرور باشند و تسلیم نشوند. اگر هم احیانا اسیر شوند، برخلاف سربازان سایر ملل در برابر فاتح زانو نزنند و عجز و لابه نکنند. با زور نمی شود اسیر ایرانی را به بیگاری وادار کرد و یا با شکنجه غرور و شخصیتش را شکست. من نمی دانم ایران چه آبی دارد که بذر «نهایت میهن دوستی» را در جان مردمش پرورش می دهد و ....".
با این که این مورخ کوشیده است تا ضعف رومیان را ظاهر نسازد، در چندین مورد از انضباط و ایستادگی سربازان ایران ستایش کرده و نوشته است؛ سرباز ایرانی بدون تصمیم فرمانده خود، محال است دست به عقب نشینی و فرار بزند. وی درباره تاکتیک واحدهای ارتش ایران نوشته است که ایرانیان تلاش می‌کنند که میدان جنگ را گسترده کنند. آنان پیادگان را در دسته‌های کوچک در سنگرها مستقر می‌کنند و سواران نیز در دسته‌های کوچک و متعدد می‌کوشند که سرباز طرف دیگر را به کمینگاه پیادگان بکشانند و در دست آنان رها سازند. رومیان از این تاکیتیک بیزارند و اصولا از میدان جنگ که گستردگی زیاد داشته باشد، واهمه دارند و....
پروکوپیوس تاریخ جنگ‌ها را به سبک توسیدیدس نوشته است تا هرودوت، این مورخ قسمت‌هایی از یادداشت‌های روزانه و خاطرات شخصی که آنها را بدون رعایت ملاحظات تهیه کرده، در کتاب دیگرش تحت عنوان «تاریخ محرمانه» نقل کرده است. نوشته‌های این مورخ به زبان یونانی است.
مولف در این کتاب درباره چند پادشاه ساسانی سخن به میان آورده و بزرگواری و کرامت اخلاقی و قدرت و نیرومندی بعضی از این پادشاهان را به نحو بسیار گویائی باز می‌گوید و ایرانیان را غیر مستقیم می‌ستاید.
در این کتاب شجاعت و شهامت و مردانگی فوق العاده ایرانیان دوره ساسانی به طور بارزی به چشم می‌خورد و هراس رومی‌ها از ایرانیان در سرتاسر کتاب مشهود است.
ارسال دیدگاه