احکام مرتبط با روزه دختران نه ساله
در مورد دخترانی که تازه به سن تکلیف رسیده اند ولی به علت ضعف جسمانی توانایی روزه گرفتن ندارند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در مورد دخترانی که تازه به سن تکلیف رسیده اند ولی به علت ضعف جسمانی توانایی روزه گرفتن ندارند،
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,
مساله دارای دو صورت است:
,
1. در صورتی که روزه بگیرند مریض می شوند : در این خصوص همه مراجع می فرمایند : حکم مریض را دارد.
,
یکی از شرایط صحیح بودن روزه، ضرر نداشتن آن است؛ پس اگر مکلف بترسد روزه برایش ضرر داشته و با گرفتن روزه مریض شود یا بیماری وی شدت یابد و یا بهبودی آن به تاخیر بیفتد، روزه ی وی صحیح نیست.
,
حتی اگر روزه گرفتن برای عضوی از بدن مانند ضعیف شدن چشم مضر باشد روزه گرفتن صحیح نخواهد بود .
,
در تمام این موارد که ذکر شد، یقین و علم داشتن به ضرر شرط نیست، بلکه حتی اگر مکلف گمان کند و یا احتمال عقلایی بدهد که روزه برایش ضرر دارد، نباید روزه بگیرد و روزه اش صحیح نیست .
,
همچنین در تشخیص ضرر، ملاک ، نظر شخص بیمار است و تا برای خود شخص ترس از ضرر حاصل نشده باشد، گفته ی دیگران حتی پزشک معتبر نیست، مگر اینکه از گفته ی دیگران ترس از ضرر برایش پیدا شود .
,
به فتوای همه مراجع ضعف، بی حالی، سردرد و مواردی مانند آن که به خاطر روزه حاصل می شود ، ضرر محسوب نمی شود.
,
لذا انسان نمی تواند بخاطر ضعف، روزه را بخورد هرچند زیاد باشد؛ اما اگر ضعف او به قدری است که معمولا نمی شود آن را تحمل کرد ، در این صورت خوردن روزه اشکال ندارد .
,
2.تمام کردن روزه برای آنان سختی فوق العاده ای داشته باشد :
,
آیت الله خامنه ای: اگر تمام کردن روزه برای آنان سختی فوق العاده ای دارد که معمولا چنین سختی قابل تحمل نیست ، می توانند روزه خود را افطار کنند و بعدا قضا نمایند . اما اگر تا رمضان بعد نگرفتند ، باید هر روز کفاره ی تاخیر به مقدار یک مد غذا ( 750 گرم) به فقیر بدهند ، مگر آنکه در تاخیر معذور باشند که در این صورت پراخت یک مد غذا هم لازم نیست هرچند احتیاط مستحب است که پرداخت نمایند؛ اما کفاره بر آنها واجب نیست .
,
آیت الله مکارم شیرازی: اگر قادر بر انجام روزه نباشند ، انجام آن برای آنها واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد قادر بر قضای آن هم نباشند، قضا نیر ندارد، ولی برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهند و اگر در همان سال قدرت پیدا کردند ، علاوه بر فدیه ، قضا هم لازم است؛ اما کفاره بر آن ها واجب نیست .
,
آیت‌الله سیستانی: اگر تمام کردن روزه برای آنان سختی فوق العاده ای دارد که معمولا چنین سختی قابل تحمل نیست، باید به قصد قربت مطلقه روزه بگیرند و هنگامی که به علت ضعف شدید یا احساس تشنگی زیاد ، ادامه روزه ماه مبارک رمضان بر آنان فوق العاده سخت شد، می توانند آب بیاشامند یا غذا بخورند ولی نابر احتیاط واجب در خوردن وآشامیدن ، تنها به مقدار ضرورت اکتفا نمایند و در بقیه روز از انجام کاری که روزه را باطل می کند پرهیز نمایند؛ هرچند در هر صورت ، با خوردن یا آشامیدن ، روزه آنان باطل می شود ( و باید آن را قضا کنند ) اما کفاره بر آنها واجب نیست .
,
و اگر آنان می توانند با استفاده از راه های معمول برای تقویت، مثل سحری مقوی خوردن یا کاهش فعالیت بدنی در طی روز یا استراحت بیشتر بدون داشتن ضرر و سختی فوق العاده روزه ماه مبارک رمضان را بگیرند ، این کار لازم است .
]
ارسال دیدگاه