انفعال عجیب امپراطوری رسانه های معاند در مواجهه با استقبال مخاطبان از جشنواره فیلم فجر

دومین روز جشنواره فیلم فجرچهل ویکم در حالی به پایان رسید که حضور گسترده و انبوه مخاطبان این رویداد فرهنگی، آب سردی بر روی کسانی که مدعی و خواستار تحریم آن بودند، ریخت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ دومین روز جشنواره فیلم فجرچهل ویکم در حالی به پایان رسید که حضور گسترده و انبوه مخاطبان این رویداد فرهنگی، آب سردی بر روی کسانی که مدعی و خواستار تحریم آن بودند، ریخت.
عدم استقبال مردم از تحریم جشنواره یک پیام روشن، صریح و قاطع برای همه داشت و آن این بود که جشنواره ملکِ طلق هیچ هنرمند و سلبریتی تازه از راه رسیده ای نیست بلکه جشنواره اساسا متعلق به مردم است و هرگونه بدخواهی و تحریم این رویداد به جز «رسوایی و خودزنی» در نزد اهالی شریف سینما هیچ آورده دیگری نخواهد داشت.
حال همه کسانی که در چند ماهه اخیر با همه توان بر تنور تحریم دمیدند و با انتشار بیانیه های مختلف و اخبار جعلی و غیرموثق سعی در متشنج کردن فضای جشنواره داشتند، الان دیدنی است. حال همه شان را می فهمم اینکه به طور پیوسته و مستمر بگویی امسال جشنواره فیلمی برگزار نمی شود و بعد ببینی جشنواره بدون حضور آنها، « گرم و پرحرارت و پرشور » به راهش ادامه می دهد و پیش می رود، بعد از سر ناچاری و استیصال (جشنواره ای که متعلق به بدنه قشر زحمتکش سینماست و هر کدام به نوعی از آن ارتزاق می کنند را تحریم کنی) با «گروگان گیری و ترور شخصیت »، یارگیری کنی و باز هم نتیجه دلخواهت را نگیری ، حق می دهم آدم را سرخورده و دچار یاس فلسفی می کند .
چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر نمونه روشن این اتفاق است . جشنواره ای که کلکسیونی بلند بالا و پر و پیمان از انواع و اقسام تخریب، تهدید ، فضاسازی و التهاب آفرینی های داخلی و خارجی را از سر گذراند و با این همه توانست مخاطبان را به سوی خود بکشاند.
و این گونه تحریم جشنواره شکست خورد...
برخی رسانه ها مثل بی بی سی، من و تو، ایران اینترنشنال، صدای امریکا ، رادیو فردا، و... منتظر زمین خوردن این جشنواره بودند و روی جبهه گیری برخی از عناصر شناخته شده مثل جعفر پناهی، مانی حقیقی و ... نیز حساب ویژه ای بازکرده بودند. غافل از اینکه فیلمسازان تمام شده و بی مخاطبی مانند پناهی و حقیقی مطلقا جایی در بین مردم ندارند و اساسا این آدمها در بین بزرگان سینمای ایران ومردم هیچ وجه تعیین کننده ای ندارند. همه کسانی که می گفتند جشنواره فیلم فجر امسال مخاطب نخواهد داشت با دیدن تصاویر انبوه حضور مردم در سالن های سینما در دو روز ابتدایی جشنواره و نمایش فیلم های متنوع نباید حال خوبی داشته باشند. این موضوع را خیلی خوب می توان از پست ها و استوری های عصبی گونه ، رقت انگیز ، پرت ، غیرمنطقی و رویا گونه این افراد در فضای مجازی دریافت. اشتباه محاسباتی آنها را بدجوری سرخورده و ناامید کرده است چرا که حاصل ماهها تلاش شبانه روزی آنها یکسره برباد رفته است. البته هنوز روزهای اول این جشنواره است و به طور حتم در روزهای آینده خبرهای بهتری از این رویداد بر روی خروجی رسانه های مختلف خواهیم دید. اما چیزی که در همین دو روز اول شاهد آن بوده ایم این است که جشنواره همچنان پویا و سرزنده است و این ظرفیت شگفت را دارد که همه را -چه در این سو و چه در آنسوی آبها - غافلگیر کند.

همه برگ های برنده در دستان رییس سازمان سینمایی

در هیچ دوره ای به اندازه این دوره سازمان سینمایی آماج توطئه های مختلف از سوی چهره های داخلی و خارجی و رسانه های حامی آنها نبوده است. فشار امپراطوری رسانه های معاند آنقدر بر روی سازمان سینمایی زیاد و پرحجم و همه جانبه بوده که به جرات می توان گفت محمد خزاعی در یکسال دوره ریاستش بر سازمان سینمایی به اندازه همه رییس های سازمان سینمایی از ابتدای انقلاب تا کنون ، بحران از سر گذرانده است. با این وجود چیزی که امپراطوری رسانه های معاند اصلا از آن خبر نداشتند این بود که مدیر سازمان سینمایی تجربه برگزاری چندین دوره جشنواره فیلم در سطوح مختلف را پیشتر داشته است و به خوبی با بازی های رسانه ای ، ترفندها ، شیوه های فریب آنها، مدل تخریب افراد و نحوه طراحی توطئه آنها برای ضربه زدن به شاکله سینما آشنا ست بنابراین طبیعی است که در مقابل این صحنه آرایی ، استراتژی ویژه ای را اتخاذ کند که با ترکیب تازه هجمه دشمن همخوانی داشته باشد. مدلی که اتفاقا خیلی خوب جواب داد و امپراطوری رسانه های معاند را حسابی آچمز ، زمینگیر وکاملا سر درگم کرد . تا آنجا که آنها هیچ مصالح خبری تازه ای برای حمله به جشنواره نداشتند وحمله به جشنواره تنها به یک سری گمانه زنی تکراری وکلیشه ای وملال آور از سوی کارشناسان این رسانه ها محدود شد و آن سیاست هم این بود که برخلاف روند هرساله اطلاع رسانی از سوی روابط عمومی جشنواره درباره هیات انتخاب، اسامی فیلمهای راه یافته به جشنواره ، اسامی فیلم های خارجی بین المللی و مهمانان خارجی به شکلی کاملا هدفمند کنترل و مدیریت شود. این تمهید کار را برای هجمه علیه سازمان سینمایی سخت کرد.

پیش به سوی پلن بی
تلاش برای تحریم جشنواره فیلم فجر خیلی پیشتر از جشنواره فیلم کوتاه تهران آغاز شده بود. انصافا خیز بلندی هم برداشته بودند تا آنجاکه جمعی از فیلمسازان کوتاه حاضر در جشنواره در دیدار با رییس سازمان سینمایی خواستار عدم برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران شدند ، که البته این خواسته آنها مورد موافقت قرار نگرفت و جشنواره در زمان مقرر و با کمترین حاشیه برگزار شد. این رویداد نشان داد که از همان زمان، موضوع تحریم جشنواره فیلم فجر در دستور کار اتاق فکر جریان های معاند قرار داشته است و تحریم فیلم کوتاه تهران در واقع «تست موتور تحریم» بوده است که خب البته در عمل با شکست مواجه شد. پس از جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره حقیقت، همه تمرکز و بار رسانه ای برروی عدم برگزاری جشنواره فیلم فجر قرار گرفت و تا امروز این هجمه از داخل و خارج با شدت وحدت ادامه داشته است.
بعد از شکست پروژه تحریم ، حالا اتاق فکر تحریم جشنواره « پلن ب
ی » را کلید را زده به این امید که بتواند به هروسیله ممکن جشنواره را به بیراهه بکشاند. آخرین شعبده ای که از آستین آنها بیرون آمده ، رونمایی از یک فیلمساز متوسط القامه و بی مخاطب است که حالا به اندازه یک ویت کنگ کافه نشین عملیات ژانگولر انجام می دهد اینکه جعفر پناهی در آستانه برگزاری جشنواره فیلم فجر بخواهد به اندازه «یک شومن از اعتبار افتاده» نگاه فیلمسازان خارجی و جشنواره های خارجی را به خود جلب کند ، چیز عجیبی نیست واتفاقا کاملا قابل پیش بینی بود. فیلمسازی که محتاج دلسوزی وترحم است و می خواهد در اندازه یک « قهرمان ملی » به او توجه شود در حالی که او عملا خائن به همه سینمای ایران است و مزورانه وریاکارانه می کوشد قاطبه اهالی سینمای ایران را که مانند او نمی اندیشند و عمل نمی کنند را همرنگ خود کند. اعتصاب غذای او برای گرفتن یک صندلی خالی دیگر از جشنواره برلین و جشنواره های مشابه خارجی دیگراست. فیلمساز غیور ما بیشتر از اینکه به فکر منافع جمعی سینمای ایران باشد شدیدا به فکر منافع فردی و شخصی خودش است و برای رسیدن به آن هیچ ابایی ندارد از این که کل سینمای ایران را فدای خواسته حقیر و رقت انگیز خود کند. این نوع گدایی برای جلب توجه فیلمسازان خارجی و جلب توجه آنها در بین فیلمسازان ما کاملا بدیع و تازه است. راهی که فیلمساز برای رزرو صندلی خالی در جشنواره برلین در پیش گرفته ، فقط بر روی مزاج خودش تاثیر می گذارد نه روی سینمای ایران. چون اهالی سینمای ایران خیلی پیشتر انتخابشان را کرده اند و آن حضور حداکثری در جشنواره فیلم فجر است . یعنی همان چیزی که این روزها در جریان است و همه آن را می بینیم...
جشنواره راه خودش را می رود...
جشنواره فیلم فجر مانند هر سال راه خودش را می رود . هیچ تحریمی نمی تواند جلوی این رود خروشان را بگیرد . البته که تحریم باعث برخی ریزش ها می شود اما همیشه باید مقدم انبوه جوان های با انگیزه ای که مشتاقانه به این عرصه پا می گذارند، را گرامی داشت. چه کسی می داند شاید ما در آستانه یک پوست اندازی بزرگ در حوزه سینما باشیم. جایی که سینماگران جوان و خلاق مشتاقند طرحی نو دراندازند و فصل تازه ای را در حوزه هنرهفتم این مملکت آغاز کنند...