مرور کوتاه تلویزیون در تعطیلاتی که گذشت؛

حسرت روزهای طلایی تلویزیون/ جنگ و دعوا برای جذب مخاطب

به گفته کارشناسان رسانه، تلویزیون در دهه هفتاد، دوران طلایی خود را سپری می کرد و بعد از آن با پیدا شدن رقبایی همچون شبکه نمایش خانگی، کم کم مرجعیت خود را از دست داده است.

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ تعطیلات نوروزی سال جدید با همه فراز و فرودهای آن در حوزه رسانه ملی به پایان رسید و به قول تیتر یک امروز روزنامه جام جم، «تلویزیون؛ سربلند نوروزی» لقب گرفته است؛ اما اگر از تعریف های روزنامه رسانه ملی بگذریم، امسال که تعطیلات نوروزی با ماه رمضان گره خورده بود، فرصت مناسبی برای برنامه ریزان و مدیران تلویزیون بود که با تولید سریال ها و برنامه های سرگرمی ساز، شاهد آشتی دوباره مخاطبان قدیمی خود باشند و با این کار مسیر دوباره اعتمادسازی را آغاز کنند.

امسال به جز دو سریال فصل چهارم «نون خ» و «آتش و باد»، برنامه تولیدی جذابی که در قالب سرگرمی بتواند مخاطبان زیادی را جذب خود کند و اصطلاحا دهان به دهان بچرخد و نقل میهمانی ها و دورهمی های نوروزی جا خوش کند، چیزی به چشم نیامد!

حتی همان دو سریال مذکور نیز با وجود تبلیغات فراوان پیش از پخش، عملا چنگی به دل نمی زدند؛ فصل چهارم «نون خ» که تلویزیون حساب ویژه ای روی آن باز کرده بود و در فصل های گذشته خود، با نوآوری های جدیدی از تغییر لوکیشنهای ثابت سریال های معمول تا ورود بازیگران طناز جدید محلی، توانسته بود کمدی تازه ای را روانه آنتن کند و به دل مخاطب بنشیند، اما این بار گویا به ورطه تکرار افتاده بود و تماشاگران به مانند فصل های گذشته، آن را دنبال نمی کردند؛ هرچند قسمت های آخر این سریال و برگزاری مسابقه فوتبال، گویا توانسته بود خنده را بر لبان مخاطب بنشاند و اندکی وایرال شود.

اما «آتش و باد»، سریال جدید مجتبی راعی که جزء پروژه های الف تلویزیون به شمار می رفت، در ابتدا قرار بود تابستان سال ۱۴۰۱ به آنتن برسد که به دلیل حجم بالای پساتولید این سریال، عملا پخش آن به سرانجام نرسید و وعده های دیگری برای «آتش و باد» داده شد که آخرین آن بعد از بازی های جام جهانی بود؛ اما در نهایت این سریال به عنوان گزینه نوروزی و رمضانی شبکه سوم سیما انتخاب شد.

سریالی که بازیگران چهره و سرشناسی همچون لاله اسکندری، حسین محجوب، نادر فلاح، محمود پاک نیت، فرخ نعمتی، داریوش کاردان، میرطاهر مظلومی و بسیاری از بازیگران نامی در آن به ایفای نقش پرداخته اند. این سریال تاریخی که با نام قبلی «جشن سربرون» رسانه ای شده بود، با قصه ای ملودرام آغاز می شود و در ادامه به کمپ انگلیسی ها و حضور آنها به بهانه استخراج نفت اشاره دارد که قرار است درنهایت درگیری ها و اختلافات دو طایفه به مقاومت و ایستادگی در برابر انگلیسی ها ختم شود؛ اما قصه سریال به کندی پیش می رود و جذابیت های ملودرام زیادی برای جذب مخاطب ندارد و در این مدتی که نزدیک به 20 قسمت از سریال به روی آنتن رفته، نتوانسته آن طور که باید مخاطب را درگیر قصه و داستان خود کند.

حسرت روزهای طلایی تلویزیون

به گفته بسیاری از کارشناسان و منتقدان رسانه، تلویزیون در دهه هفتاد، دوران طلایی خود را سپری می کرد و بعد از آن به مرور با توسعه شبکه های اجتماعی و پیدا شدن رقبای تازه ای همچون شبکه نمایش خانگی، کم کم مرجعیت خود را از دست داد و به گفته جبلی، رئیس رسانه ملی این گذاره حالا دیگر قابل انکار نیست و باید دوباره با تلاش این مرجعیت به رسانه ملی بازگردد.

مخاطبان یک رسانه مانند تلویزیون در مرحله نخست باید به اخبار آن رسانه اعتماد و باور داشته باشند و تا وقتی رسانه ملی در حوزه خبر رسانی نتواند روایت اول را برعهده گیرد، نمی تواند اعتماد تماشاگران و مخاطبان خود را به دست آورد. در مرحله بعد تولید سریال و برنامه های سرگرمی ساز است که می تواند آن مخاطب تازه وارد را اصطلاحا به دام بیاندازد و به مرور به مشتری ثابت خود تبدیل کند و تا زمانی که این چرخه به درستی کار نکند، رسانه ملی در حال هدر دادن وقت، سرمایه و نیروی انسانی خود است.