دانا گزارش می دهد؛
به یاد شاعری آزاده و بسیجی/ ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر
محمدرضا آقاسی شاعر آیینی مذهبی که به خاطر سبک خاص شعرخوانی اش مورد توجه رسانه ها قرار می گرفت، در سوم خرداد ماه سال ۸۴ و در سن ۴۸ سالگی به دلیل بیماری قلبی از دنیا رفت.
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پدرش حاج قاسم آقاسي قاري قرآن بود. مادر او شاعر و مداح اهل بيت (ع) بود و در خانه علاوه بر تربيت صحيح فرزندان براي آنها اشعار حافظ، ديوان جوهري و تذکرة الاولياء مي خواند. محمدرضا آقاسي تحت تأثير محيط خانواده پا در وادي شعر و ادب گذاشت و به مدد استعداد و پشتکار فراوان و اراده خستگي ناپذير خود قله هاي رفيع ادبيات را فتح نمود و بنيانگذار فصل نويني در ادبيات ايران و بالأخص شعر مذهبي شد.
آقاسی درباره دوران کودکی و نوجوانی خود می گوید:« از زمان بچگی کلمات را به هم می بافتم. مشخصاً از سنین سیزده چهارده سالگی. تقریباً بیست ساله بودم که انقلاب شروع شد. قبل از انقلاب، دو سالی هنرجوی «هنرستان هنرهای زیبا» شهر تهران بودم. منتها، از آنجا که به نحوه آموزش متون درسی و مدیریت خشک و بی بهره از ظرافت های تعلیم و تعلم هنری اولیاء امور هنرستان اعتراض داشتم، با مدیر، ناظم و بعضی از اساتید آنجا برخورد پیدا کردم. روی همین حساب هم، دو سال پیاپی مرا مردود کردند و دست آخر سال سوم؛ اخراجم کردند. بعد از آن ماجرا، مدتی در تسلیحات ارتش کار می کردم. این وضع ادامه داشت تا حوالی تابستان 1357 که با اوج گیری مسائل انقلاب، از تسلیحات هم زدم بیرون.»
آقاسي مدتي نيز در جبهه‌هاي جنگ در مناطق شوش دانيال و جزيره مجنون و سه راه جفير و شلمچه بود. شاعری مثنوي سرا كه مثنوي‌هاي شورانگيز او در حال و هواي جبهه و دفاع مقدس با قرائت حماسي خود در خاطره‌ها مانده است.
آقاسی را بیشتر به واسطه مثنوی های شورانگیز او می شناسند. قالب شعری که در میان سایر گونه های شاعرانگی به دلیل قدرت و توانایی منحصر به فرد بیان خود بسیار قابل توجه است.
مرحوم آقاسی خود در این باره اظهار کرده است: «انتخاب قالب شعری برای بیان ادراکات و احساسات شاعرانه ام، به این خاطر بود که در این قالب، برای فَوَرانِ شور درونی شاعر، به نسبت دیگر قالب های شعری، میدان به مراتب وسیع تری وجود دارد. مثنوی دریاست، مثنوی اقیانوس است. وقتی بخواهی بیایی توی چنین وادی هایی، «شرط اول قدم آن است که مجنون باشی». باید ایمان داشته باشی که ذاتاً فقیری و غنی مطلق خداست و باب جود و عطای خدا، آل محمد (ع) هستند. باید کاسه گدایی برداری، بروی در خانه اهل بیت (ع) را بزنی. احساس استغنا و بی نیازی هم نباید داشته باشی. در چنین صورتی؛ مطمئن باش اهل بیت (ع) تو را دست خالی از در خانه شان برنمی گردانند. هرچه شکسته تر و زارتر در خانه شان بروی، کاسه گدایی تو را پُرتَر می کنند. حالا در رابطه با معروف ترین شعری که خلایق در این ملک مرا به آن می شناسند؛ یعنی شیعه نامه، فقط می توانم بگویم که من شیعه نامه را از کرم اهل بیت (ع) دارم، نه از خودم؛ که هیچ ام و هیچ.»
مجموعه سه هزار بیتی از اشعار او در کتابی با نام «برمدار عشق» توسط دفتر گردآوری و تدوین آثار محمدرضا آقاسی منتشر شده است.
پیام تسلیت رهبری
رهبر معظم انقلاب نیز چند روز بعد از درگذشت این شاعر انقلابی، در پیامی ایشان را شاعری آزاده و بسیجی خطاب کرده و درگذشت او را تسلیت گفتند.
«با تأسف و تأثر خبر درگذشت شاعر آزاده و بسيجي مرحوم محمدرضا آقاسي را دريافت کردم. اين حادثه غم‌انگيز، ضايعه‌اي براي هنر و ادبيات متعهد کشور و به ويژه شعر مذهبي و انقلاب به شمار مي‌رود. شعر روان و با مضمون و خوش ساخت آقاسي که نمايشگر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود، بي‌شک داراي جايگاه ويژه‌اي در ادبيات معاصر است. درگذشت اين شاعر عزيز را به جامعه ادبي و شعراي کشور و به علاقمندان آثار او و بطور خاص به خانواده گرامي و دوستان و ياران اين بسيجي دلباخته تسليت عرض مي کنم و شادي روح و علو درجات او را از خداوند متعادل مسألت مي‌نمايم.»
ارسال دیدگاه