دانا گزارش می دهد؛

سینمای بی مخاطب؛ گیشه ای که باید تعطیل شود

در روزهایی که ساخت یک فیلم آپارتمانی چند میلیاردی خرج دارد، از هزینه های پیش تولید، دستمزد بازیگران و عوامل تا اجاره لوکیشن و سایر هزینه ها، بسیاری از فیلم ها در زمان اکران حتی هزینه های تولید خود را نیز به دست نمی آورند چه برسد به اینکه به سود برسند.

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در روزهایی که ساخت یک فیلم آپارتمانی چند میلیاردی خرج دارد، از هزینه های پیش تولید، دستمزد بازیگران و عوامل تا اجاره لوکیشن و سایر هزینه ها، بسیاری از فیلم ها در زمان اکران حتی هزینه های تولید خود را نیز به دست نمی آورند چه برسد به اینکه به سود برسند.

بسیاری از کارشناسان حوزه سینما بر این باوراند که اساسا تهیه کنندگان در سینمای ایران برخلاف باوری که در جامعه غیر سینمایی است، به هیچ عنوان سرمایه گذار نیستند و افرادی باهوش و با ارتباط اند که می توانند عوامل یک فیلم را دور هم جمع کنند و با رایزنی هایی که می کنند، سرمایه فیلم را تهیه کنند و چون اکثر آنها در زمان تولید فیلم، عملا سود خود را از ساخت آن اثر به دست آورده اند، دیگر خیلی نگران ماجرای اکران و گیشه نیستند و لذا دلسوزی خاصی برای تبلیغات و اکران عمومی فیلم ندارند.

روال تولید فیلم هم بر این منوال است که تهیه کننده یا سراغ سرمایه گذار بخش خصوصی می رود و آنها را برای تولید راضی می کند و یا با رایزنی با یکی از سازمان ها و نهادهای دولتی، سرمایه ساخت فیلم را تزریق می کند و یا به صورت ترکیب بخش دولتی و خصوصی این سرمایه فراهم می شود و چون هر دو بخش خصوصی و دولتی هر کدام به دلایلی (یکی برای دیده شدن و گرفتن معافیت های مالیاتی و اخذ وام های کلان به اسم کمک به هنر و دیگری برای بیلان کاری) عملا بیخیال سرمایه گذاری خود هستند، کاری به سود و زیان فیلم در زمان اکران نیز ندارند.

بررسی فیلم های روی پرده نشان می دهد که صرفا دو سه فیلم شاید به سوددهی رسیده باشند و بسیاری دیگر به لحاظ مالی، گیشه ای شکست خورده داشته اند. به عنوان مثال می توانیم برخی فیلم های امسال را مروری اجمالی داشته باشیم تا این فرضیه به اثبات برسد.

فیلم سینمایی «بچه های طوفان» به کارگردانی صادق صادق دقیقی که بازیگرانی مانند پژمان بازغی، سوگل طهماسبی، رضا ناجی و مریم بوبانی را در اختیار دارد و در فضای غیر آپارتمانی ساخته شده، با کمتر از ۸۰۰ مخاطب در زمان اکران، درنهایت نزدیک به ۳۲ میلیون تومان فروخته است مبلغی که احتمالا دستمزد بازیگران کودک فیلم هم نمی شود (فارابی به عنوان سرمایه گذار فیلم معرفی شده است!) این فیلم به عنوان یکی از گزینه های اکران نوروزی راهی پرده سینماها شده بود.

دیگر فیلم شکست خورده این داستان «ارثیه فامیلی» به کارگردانی حامد رضی است؛ حتی اقلام تبلیغاتی فیلم همچون پوستر و تیزرهایش نشان می داد که این یک فیلم تاریخ مصرف گذشته است؛ «ارثیه فامیلی» نسبتش با سینمای ایران به کمدی‌های نازل دهه هشتاد برمی‌گردد! فیلمی با بازی بازیگرانی مانند محمد متوسلانی، مهشید افشارزاده، مهران ضیغمی، ساعد هدایتی، خشایار راد و دیگرانی که در گیشه با هزار مخاطب درنهایت با ۴۲ میلیون فروش شکست بعدی این مدل فیلم ها بودند.

اگر فیلم سینمایی «فسیل» و فروش ۲۲۵ میلیاردی آن را یک ااستثنا فرض کنیم، سایر فیلم های روی پرده (به جز چند فیلم) فروش های بالای ده میلیارد را تجربه نکرده اند و نمی شود کل گیشه سینما را با خوش خیالی بر اساس فیلم هایی مانند فسیل و شهر هرت مقایسه کنیم. چون عملا سینما با این دست فرمان به لحاظ اقتصادی صرفا ضرر ده و زیان آور است و دلایل دیگری برای ماندنش وجود دارد که در این گزارش نمی گنجد.