اخبار داغ

نظر سرمربی و عضو تیم ملی تنیس‌روی‌میز پس از صعود؛

لطف‌الله‌نسبی: امیدوارم با برد ژاپن مردم را خوشحال کنیم/ هدایی: روزمان باشد می‌توانیم ژاپن را ببریم!

لطف‌الله‌نسبی: امیدوارم با برد ژاپن مردم را خوشحال کنیم/ هدایی: روزمان باشد می‌توانیم ژاپن را ببریم!
سرمربی و عضو تیم ملی تنیس‌روی‌میز پس از صعود در بازی‌های آسیایی، به اظهارنظر پرداختند.

به گزارش خبرنگار اعزامی شبکه اطلاع رسانی دانا به هانگ‌ژو؛ جمیل لطف الله نسبی سرمربی تیم ملی تنیس روی میز کشورمان پس از پیروزی تیم ملی تنیس روی میز مقابل ویتنام و صعودش به مرحله یک چهارم نهایی بازی‌های آسیایی هانگژو اظهار داشت: خوشبختانه بچه‌ها بازی خوبی را انجام دادند و ۳ بر صفر بردیم. ویتنام تیمی بود که در مسابقه‌های قبلی خود تیم‌های خوبی را اذیت کرده بود.

وی در مورد دیدار حساس تیم ملی تنیس روی میز ایران مقابل ژاپن اظهار داشت: امیدوارم در بازی با ژاپن هم نتیجه خوبی را کسب کنیم. با توجه به بردی که افشین نوروزی مقابل نماینده ژاپن در قهرمانی آسیا داشت، امیدواریم بازیکنان دیگر هم امروز به پیروزی برسند.

لطف‌الله‌نسبی درباره وضعیت ملی‌پوشان تنیس روی میز کشورمان گفت: امیدواریم با برد ژاپن موجی از شادی و نشاط را به مردم تقدیم کنیم. امیرحسین هدایی هرچه جلوتر می‌رویم خودش را بهتر پیدا می‌کند و امروز هم خیلی خوب مسابقه را جمع و جور کرد. نوشاد هم وضعیت خوبی دارد، اما نیما امروز یک مقدار کسالت داشت. در مجموع هر دو شرایط خوبی دارند.

همچنین امیرحسین هدایی پس از پیروزی تیم ملی تنیس روی میز مقابل ویتنام اظهار داشت: بازی خیلی خوب بود، هر چند با تأخیر شروع شد و یک مقدار سرد شده بودیم، اما رفته رفته بهتر شدیم. حریف هم خیلی خوب بود و در بازی با چین هم ۳ بر ۲ باخته بود. هرچند گیم اول را باختم، اما در گیم‌های بعدی خوب بازی را جمع کردم.

ملی‌پوش تنیس روی میز در مورد دیدار با ژاپن و احتمال صعودش به نیمه نهایی تأکید کرد: امیدوارم بازی مهم‌ مقابل ژاپن را هم ببریم. فکر می‌کنم بتوانیم پیروز شویم. هم من و هم نوشاد و نیما بازیکنان اصلی آنها را قبلاً برده‌ایم. این مسابقه بیشتر ذهنی است و باید پایاپای بجنگیم. باید با روحیه صد درصد برای برد برویم. اگر روزمان باشد می‌توانیم این پیروزی را به مردم هدیه کنیم.

هدایی راجع به تشویق تماشاگران نیز گفت: به خاطر رالی‌های خوبی که این مسابقه داشت، آنها هم هیجان زده می‌شدند و تشویق می‌کردند.

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه