نتیجه یک تحقیق:
ضربه‌ای که توهین کلامی به مغز می‌زند، مانند یک سیلی به صورت است
درک اینکه یک عبارت توهین‌آمیز با مردم چه می‌کند و چرا چنین اثری را در مغز بر جا می‌گذارد، بسیار مهم است. بویژه برای روان‌شناسانی که علاقمندند بدانند چگونه می‌توان افراد را به کمک زبان و گفتار به حرکت در آورد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بررسی اسکن‌های گرفته شده از مغز افراد نشان داده که تاثیر شنیدن یک توهین (بدون در نظر گرفتن دلیل آن) بر مغز، مانند تاثیر زدن یک «سیلی کوچک به صورت» است.
این نتیجۀ تحقیقی بود که توسط تیمی از پژوهشگران در هلند انجام و گزارش آن در مجلۀ Frontiers in Communication منتشر شد.
پژوهشگران همچنین در جریان این تحقیق دریافتند که حتی در یک محیط خنثی و بدون زمینه مانند آزمایشگاه نیز، شنیدن یا خواندن نظرات منفی در مورد خود یا دیگران، به مغز آسیب عاطفی وارد می‌کند.
پژوهشگران که سعی داشتند ارتباط میان احساسات و زبان را بررسی کنند، در جریان این تحقیق واکنش‌های مغز ۷۹ زن را با استفاده از فناوری الکتروانسفالوگرافی و نصب رساناهایی روی پوست آنها مورد مطالعه قرار دادند تا بتوانند نحوه واکنش مغز به سه شیوۀ مختلف گفتار (شامل توهین، تعریف و تمجید، واقعیت‌های خنثی) را اندازه گیری کنند.
نتایج تحقیقات آنها نشان داد که کلمات واقعاً می‌توانند به مغز صدمه بزنند.
دکتر مارین استرویکسما، مسئول این پژوهش از دانشگاه اوترخت، ضمن تایید این نتیجه و با اشاره به اینکه انسان‌ها موجوداتی بسیار اجتماعی هستند که اغلب برای بقا و رشد به روابط بین فردی متکی هستند، اعلام کرد: «درک اینکه یک عبارت توهین‌آمیز با مردم چه می‌کند و چرا چنین اثری را در مغز بر جا می‌گذارد، بسیار مهم است. بویژه برای روان‌شناسانی که علاقمندند بدانند چگونه می‌توان افراد را به کمک زبان و گفتار به حرکت در آورد.»
توهین؛ تهدیدی برای شهرت و احساسات فرد
پژوهشگران توهین را نوعی «تهدید» برای شهرت و احساسات یک فرد تعریف می‌کنند و معتقدند که نتایج مطالعاتی که در هلند انجام شده، فرصت منحصر به فردی را برای مطالعه پویایی زبان و تاثیر آن بر احساسات در اختیار آنها گذاشته است.
در این آزمایش، آنها از ۷۹ شرکت‌کننده خواستند که متن‌هایی را بخوانند که یا توهین آمیز (مثلاً «لیندا وحشتناک است»)، یا تعریفی («لیندا فوق‌العاده است») یا واقعی و توصیفی («لیندا هلندی است») بودند.
در نیمی از این متن‌ها، نام خود شرکت کننده نوشته شده بود (مثلا فردی به نام لیندا متن‌هایی حاوی توهین‌هایی به خودش را می‌خواند) و در نیم دیگر متن‌ها نیز نام شخصی دیگر؛ و پژوهشگران به زنان گفتند که تصور کنند که این متن‌ها توسط سه مرد خیالی نوشته شده است.
با این حال نتایج بررسی‌ها نشان داد که حتی در یک محیط آزمایشگاهی و بدون تعامل واقعی انسانی، توهین‌های کلامی بدون توجه به اینکه چه کسی هدف توهین قرار می‌گیرد، همچنان به شما حمله می‌کند و حتی پس از تکرار تمرین، توهین‌ها همچنان به افراد «سیلی» می‌زند.
دکتر مارین استرویکسما افزود: «تحقیقات نه تنها ما نشان داد که حتی در یک محیط آزمایشگاهی و بدون تعامل واقعی بین افراد، واژگان توهین آمیز مانند سیلی‌های کوچک به صورت عمل می‌کنند، بلکه توهین‌ها به سرعت توجه مغز را به خود جلب می‌کنند و معنای احساسی توهین‌ها در حافظه بلندمدت ما ثبت می‌شود.»
ارسال دیدگاه