تکنوش در عطش تولید؛
تعطیلی کارخانه آبمعدنی رومشکان ۱۵ ساله شد
در دل کوههای زاگرس، جایی که چشمهها بیوقفه میجوشند، کارخانهای سالهاست تشنه تولید مانده؛ «تکنوش»، قصهای ۱۵ ساله از آرزوهاییست که پشت درهای بسته مانده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، در دنیای امروز که اقتصاد کشورها بیش از هر زمان دیگری به تولید و اشتغال وابسته است، نقش کارخانههای تولیدی به عنوان موتور محرک توسعه اقتصادی و اجتماعی انکارناپذیر است. این اهمیت در شهرهای کوچک که معمولاً با چالشهایی چون بیکاری، مهاجرت نیروی کار به کلانشهرها و رکود اقتصادی مواجهاند، جلوهای دوچندان مییابد.
راهاندازی و حمایت از کارخانههای تولیدی در چنین مناطقی نهتنها به ایجاد فرصتهای شغلی مستقیم و غیرمستقیم کمک میکند، بلکه موجب استفاده بهینه از منابع انسانی و طبیعی محلی، جلوگیری از مهاجرت و افزایش حس تعلق در میان مردم منطقه میشود. از سوی دیگر، ارتباط مستقیم میان تولید، بازار فروش و سرمایه در گردش، نقشی کلیدی در پایداری و رونق این واحدهای صنعتی دارد.
هرچه چرخه تولید بهدرستی با نیاز بازار هماهنگ باشد و محصولات بتوانند جایگاه مناسبی در بازارهای داخلی یا خارجی پیدا کنند، جریان سرمایه نیز روانتر و مستمرتر خواهد بود. این سرمایه در گردش، نهتنها هزینههای جاری کارخانه را تأمین میکند بلکه امکان توسعه، نوآوری و افزایش بهرهوری را نیز فراهم میسازد.
در واقع، کارخانههای موفق در شهرهای کوچک میتوانند با ایجاد یک اکوسیستم اقتصادی زنده، زمینهساز رشد کسبوکارهای وابسته، بهبود وضعیت معیشتی خانوادهها و حتی شکوفایی فرهنگی و اجتماعی شوند. به همین دلیل توجه به بازار فروش، شناخت نیاز مشتری، بهرهگیری از ظرفیتهای بومی و تأمین سرمایه در گردش مناسب، باید در صدر برنامهریزیهای توسعهای قرار گیرد.
تعطیلی کارخانه آب معدنی در رومشکان
وحید بازوند معاون فرماندار رومشکان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک»، اظهار داشت: شرکت آب معدنی تکنوش در سال ۱۳۸۶ با سرمایهگذاری یک میلیارد و ۳۵۰ میلیون تومان توسط یکی از شهروندان رومشکانی احداث و تجهیز شد و در سال ۱۳۸۸ به بهرهبرداری رسید.
وی افزود: این کارخانه با ظرفیت سالانه ۲۸ هزار و ۸۰۰ لیتر تولید آب معدنی و ۲۸۸ تُن پت، فعالیت خود را آغاز کرد و مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان از سرمایه مورد نیاز آن نیز از طریق تسهیلات بانک ملت تأمین شد.
معاون فرماندار رومشکان عنوان کرد: همزمان با آغاز تولید، ۱۴ نفر بهصورت مستقیم در این کارخانه مشغول به کار شدند و انتظار میرفت در صورت حمایت بیشتر، این عدد افزایش یابد.
وی بیان کرد: متأسفانه این کارخانه در سال ۱۳۸۹ به دلیل مشکلات مالی و عدم توانایی در بازپرداخت تسهیلات بانکی، تعطیل شد و بانک ملت نیز اقدام به تملک وثائق کرد. اما باید تمام تلاش خود را برای احیای مجدد این واحد تولیدی به کار گیریم. این کارخانه ظرفیت بالقوهای برای اشتغالزایی و رونق اقتصادی در منطقه دارد و اگر شرایط لازم فراهم شود، دوباره میتواند فعال شود و به شهرستان خدمت کند.
از راهاندازی تا رکود
محمد بازوند، مالک و مدیر کارخانه آب معدنی تکنوش رومشکان نیز در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک» اظهار داشت: برای راهاندازی این کارخانه، نه فقط به فکر سود شخصی بودم، بلکه میخواستم قدمی برای جوانان محروم منطقه بردارم. همه داراییام را در این راه گذاشتم و مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان هم از بانک ملت وام گرفتم.
وی افزود: سال ۱۳۸۶ شروع به ساخت کارخانه کردم و در سال ۱۳۸۸، با هزار امید و آرزو تولید آغاز شد، ۱۴ نفر از جوانان منطقه در کارخانه مشغول به کار شدند و فضای پرنشاطی شکل گرفت.
مالک و مدیر کارخانه آب معدنی تکنوش رومشکان عنوان کرد: به دلیل نداشتن سرمایه در گردش کافی و نبود بازار فروش پایدار برای محصولات، کارخانه در سال ۱۳۸۹ تعطیل شد. وقتی نتوانستم اقساط وام را پرداخت کنم، بانک ملت وثائق کارخانه را تملک کرد و عملاً همه چیز متوقف شد.
وی گفت: اکنون برای راهاندازی مجدد این کارخانه، ابتدا باید بدهی بانک ملت که به حدود ۵ میلیارد تومان رسیده است، تسویه شود. اما هر وامی که درخواست میکنم، بلافاصله توسط بانک ملت توقیف میشود. اگر تسهیلات کافی داده شود و حمایتهای لازم صورت گیرد، با اطمینان میگویم میتوان کارخانه را دوباره راهاندازی کرد و حتی بیشتر از گذشته گسترش داد.
نگاه کسب و کارهای محلی به کارخانههای تولیدی
علی امرایی یکی از صاحبان سوپرمارکت در شهرستان رومشکان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «سفیرافلاک» گفت: وجود کارخانههای تولیدی در شهرستان، مثل همین کارخانه آب معدنی، یک فرصت بزرگ برای همه ماست. این کارخانهها علاوه بر اینکه شغل ایجاد میکنند، باعث میشوند تهیه کالا برای مغازهدارها راحتتر و ارزانتر انجام شود.
وی افزود: وقتی کالاهایی مانند آب معدنی در خود شهرستان تولید میشود، لازم نیست از شهرهای دیگر با هزینه بالا تهیه کنیم. این موضوع هم برای مغازهدار خوب است و هم برای مردم، چون قیمت نهایی کالا کمتر میشود.
این مغازهدار رومشکانی عنوان کرد: این کارخانهها فقط به نفع مغازهدارها نیست؛ بلکه رانندگان، کارگران، تعمیرکارها و حتی فروشندگان لوازم یدکی هم از فعال بودنشان بهره میبرند. وقتی یک کارخانه کار کند، دهها شغل دیگر هم بهصورت غیرمستقیم فعال میشوند.
وی بیان کرد: اگر مسئولان از کارخانهها حمایت بیشتری کنند، مثلاً زیرساختها را فراهم کنند، تسهیلات بدهند یا مالیاتها را کاهش دهند، جوانها در همینجا شاغل میشوند و دیگر مجبور نیستند برای کار به شهرهای دیگر مهاجرت کنند. این کار باعث رونق کل بازار و بهتر شدن زندگی مردم خواهد شد.
کارخانههایی مانند «تکنوش»، هرچند در ظاهر کوچک بهنظر میرسند و تنها تعداد محدودی اشتغالزایی مستقیم دارند، اما میتوانند آغازگر زنجیرهای از تحرک اقتصادی در مناطق کمتر توسعهیافته باشند.
تأثیر اینگونه واحدهای تولیدی بر جوامع محلی، بیشتر از آمار اشتغال مستقیم در جلوگیری از مهاجرت، تقویت کسب و کارهای خرد و افزایش اعتماد به توسعه بومی نمود پیدا میکند.
بازگشت دوباره چنین کارخانهای به چرخه تولید، شاید به تنهایی معجزه نکند، اما میتواند جرقهای برای روشن شدن مسیر رشد در شهرستانی چون رومشکان باشد.
ارسال دیدگاه