• پنج‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۲ ۱۵:۰۰
• کد خبر : 324

• اخبار
• سیاسی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا، قطر به عنوان کشوری کوچک در حاشیه خلیج فارس به واسطه داشتن درآمد های بالا، خود را به عنوان کشوری ابر قدرت می شناسد در حالی مطالعه رفتار سیاست مداران این کشور نشان دهنده مسئله دیگری است.

قطر، کشوری در حاشیه خلیج فارس با مساحت تنها ۴۹۳، ۱۱ کیلومتر مربع است که منابع عظیمی از نفت و گاز دارد. این اولین عباراتی است که از جستجو در مورد قطر در هر جستجوگری یافت می‌شود؛ اما همین کشور شیخ نشین کوچک خود خط کشی جدید برای سیاستمداران تازه کار شده تا به عمق مفهوم ژئوپلتیک پی ببرند.

مطالعه منافع ملی قطر از چند سال پیش تا کنون نحوه تفکر دیکتاتور مآبانه حاکمان این شبه جزیره را با تمامی المان های دیکتاتوری به هر تحلیلگری نشان می‌دهد. منافع ملی ای که قطر را در راه رسیدن به یک کشور تاثیر گذار (بخوانید ابر قدرت به زعم حاکمانش) می‌خواهد یاری کند.

اصولا بر اساس مباحث آکادمیک رفتار و رویه هر کشور باید با منابع و قدرت آن کشور همخوانی داشته باشد. چه اتخاذ رویه دوستانه با یک کشور و ارتقای آن تا سطح اتحاد و چه اتخاذ رویه خلاف آن با کشوری ثالث ولو در صورت به صلاح بودن مردم آن کشور.

اینکه در اول نوشته به این توجه شد که خود قطر می‌تواند شاخصی برای پی بردن تفاوت جغرافیا و منافع ملی باشد درست به همین بحث بر می‌گردد. سیاستمداران قطری گویی چشم خود را بر تمام واقعیت‌ها بسته اند و صرفا در پی رسیدن به یک ابر قدرت منطقه ای اند. حرکات سیاسی آن‌ها حتی حاکی از این است که دنبال ژاندارمی منطقه نیستند. به نوعی می توان اذعان کرد دیپلمات های قطری بین سه گانه رقابت با عربستان، تبدیل شدن به یک کشور پر قدرت تاثیر گذار و ارتقاء خود به یک نماینده تام الاختیار و شجاع ایالات متحده طرح های خود را برای آینده این کشور پی ریزی می‌کنند.

قطری ها خود را در رقابت با عربستان میبینند؛ این رقابت که عموما در فضای دینی و البته سیاسی پدیدار شده حاکی از این است که این شیخ نشین نفتی در پی ربودن گوی رفاقت با آمریکا و در کنار آن تبدیل شدن به ام القرای جهان تسنن اند. رفتار های قطری ها به خوبی نشان دهنده این تفکر پنهان قطری هاست. ساخت مسجد عمر بن خطاب و افتتاح آن به دست شخص امیر قطر، حمایت از سلفی ها حتی خیلی بیشتر از حاکمان مهد آنها، پذیرفتن شمار زیادی از مفتی های وهابی و البته در آخرین آنها ایجاد دفتر طالبان و به اهتزاز در آوردن پرچم آنها ؛ همه اینها حاکی تلاش آن‌ها برای تصاحب عنوان ام القرایی است.

اما حمایت از گروه های تکفیری ابعاد گسترده تری را دارد. قطر با حمایت بی پرده خود از مخالفان سوری و اظهار نظر های گنده تر از ابعاد خود در پی دست یازیدن به مقام قدرتی تاثیر گذار است. این ریز قدرت در حالی وارد معادلات جهانی می شود که حتی هوش ادامه دادن این بازی ها را ندارد.
رصد تلاش های قطری ها برای پیشبرد خواسته هایشان که به آن جامه منافع ملی می پوشانند به خوبی نشانگر عبارت بالاست.

قطر خود خواسته خودش را تبدیل به یکی از سه ضلع ضد مقاومت کرده است. ترکیه، عربستان و قطر سه ضلع این بازی اند اما قطری ها احتمالا نمی‌دانند که تنها منبع مالی این مثلث اند و نه رایزن سیاسی.

سیاست مداران قطری با توهم تاثیر گذاری در معادلات سیاسی منطقه وارد این محور شده اند اما مشهود است که خود مفتون شده اند و تنها بار مالی این محور را بر عهده دارند؛ البته قطری ها نشان داده اند که تا حدودی متوجه جریان شده اند ولی هوش پیشبرد بازی را ندارند.

اظهارات مضحک مقامات قطری و ایجاد کنفرانس ها و محافل اپوزوسیونی بر ضد سوریه نشان دهنده بارز این امر است. اما اینکه چرا صحنه بازی را بر هم نمیزنند خود حکایت دیگری دارد که مجال پرداختن به آن نیست فقط در همین حد که سیاستمداران قطری به هیچ وجه تحمل یک بازی باخت باخت را ندارند همین امر از تلاش های مغایر با صحنه میدانی سوریه به خوبی هویداست.

قطر در حمایت از این گروه‌ها در پی دست یافتن به چند جایگاه است: اول دست یافتن به جایگاه عربستان در قبال سطح همکاری با ایالات متحده؛ دوم تبدیل شدن به یک بازیگر پر قدرت منطقه و سوم نشان دادن شجاعت در بیان اهداف ایالات متحده در فراروی دیگر بازیگران بزرگ.

این شیخ نشین اما برای تبدیل شدن به یک قدرت برتر دست به یکسری حرکات نمایشی هم زد. تقابل حداکثری با جمهوری اسلامی ایران، فراموش کردن تمامی داعیه های سیاسی و مرزی خود با عربستان و قرار گرفتن در کنار آن کشور تماما در راستای رسیدن به این اهداف بود. برگزاری کنفرانس‌های منطقه ای و اظهار نظر های مداخله گرانه صرف در اتحادیه عرب همه در شعاع این دایره گنجانده می شود.

امیر قطر در حالی دست به این گونه مداخلات می‌زند که موجودیت کشورش شدیدا مورد تهدید است. داعیه های مرزی عربستان نسبت به این کشور بسیار جدیست و حکام عربستان به قطر به عنوان یک استان زرخیز جدا افتاده می‌نگرند حال آنکه اصولا این سوال مطرح است که آیا بدون وجود رانت پایگاه های آمریکایی در قطر، این کشور موجودیت داشت و می توانست دست به این اظهار نظر ها بزند؟

این حاشیه نشین خلیج همیشه فارس راه پر پیچ و خم رسیدن به یک متحد ایالات متحده را نمی‌تواند درست طی کند. این ناشی گری را حتی در دیالوگ های سیاستمداران آن می‌شود به خوبی دید. دیالوگ های مورد استفاده دیپلمات های قطری کوچکترین قرابتی با وضعیت ژئوپلتیکی آن ندارد و حتی در صورت نبود ملاحظه قدرتها از برخی رویارویی ها می‌تواند به شدت برای موجودیت این شیخ نشین خطر آفرین باشد.

قطر در حالی داعیه دار قدرت منطقه ایست که موجودیتش در تقابل هرچه بیشتر ایالات متحده با جمهوری اسلامی ایران نهفته است. اصولا هرچه سطح تقابل جمهوری اسلامی با آمریکا بالاتر برود قطر می‌تواند حاشیه امن تری را برای خود دست و پا کند و البته بالعکس.

قطری ها به درستی همان گندم نمای جو فروش اند که با داشتن توهم تبدیل پول به قدرت اقدام به اظهار نظر های بزرگ تر از ابعاد خود می‌نمایند در حالی که موجودیت آن‌ها از طریق همسایه کم قدرتشان به شدت مورد تهدید است.

منبع : مرصاد نیوز

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #