• پنج‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۲ ۱۵:۳۸
• کد خبر : 327

• اخبار
• سیاسی

ما در باب «مصرف» شاهد فروپاشی ذهنیت­های قدیم هستیم، به گونه­ای که تصویر فرهنگ و مصرف گرایی از آن به شکلی بیگانه جلوه گر شده است. از سوی دیگر ساختار جدیدی بر اساس تصوّرات ناشناخته­ی چند سال پیش در حال شکل گرفتن است.

به گزارش شبکه اطلاعرسانی دانا،

بنده به سهم خودم از بازیکنان تیم ملی تشکر می­کنم و همچنین از ملت بزرگ و آزاده بوم ایران که با حضور حداکثری در انتخابات، به ندای رهبر فرزانه انقلاب و  پیشرفت و تعالی کشورشان کمک کردند.

پیروزی ایران در مسابقه فوتبال مقدماتی جام جهانی، همگان را دلشاد نمود و برای بار دوم در هفته اخیر، نظاره گر خوشحالی مردم در کف خیابان­های کشور بودیم. در این مسئله تردیدی نیست که شادی و تفریح از ابزارهای لازم و ضروری پویایی اجتماعی است و نیروی محرکه­ی کار و تلاش است. سوالی که در اینجا مطرح می­شود این است که چرا از میان تمام ورزش­ها و پدیده­های دیگر، فقط نسبت به پیروزی فوتبال اینهمه شادی و شعف اجتماعی و رسانه­ای و دولتی ایجاد می­ شود؟
پاسخ به این پرسش آسان نیست و موضوع یادداشت حاضر نیز بررسی این واقعه اجتماعی- سیاسی نیست ولی به هر حال ورزش یک امر اجتماعی پرطرفدار است که بایستی با احتیاط در این زمینه کاوش نمود.

فدراسیون فوتبال از هزینه­بر ترین و بزرگترین فداراسیون­های ورزشی کشور است که البته محل تقاطع فسادهای شگرفی نیز شده است. از قبیل فاجعه اخلاقی دو بازیکن در مسابقه رسمی در سال گذشته و زدوبندهای پشت پرده که گهگاهی رسانه­ای می­شوند. اما روز گذشته اتفاقی بسیار عجیب دیگر رخ داد که از آن به عنوان هدیه رئیس جمهور به بازیکنان تیم ملی نام برده شد:50میلیون تومان به همراه مجوز واردات خودرو.در نظر مردم و اهل مملکت پوشیده نیست که بایستی تلاش­های مدال آوران و افتخار آفرینان عرصه­ی جهانی را عرج نمود و از ایشان قدردانی کرد اما با قاعده و ضابطه و نه فلّه­ای و لجام گسیخته !!!

یک الگوی نابهنجاری که در هدیه رئیس جمهور عدالتخواه ممکن است نهادینه شود، مصرف گرایی اسرافگونه است که بی­شباهت به سبک زندگی غربی و ملحدانه نیست. کشوری که چرخ­های تولیدش از حرکت باز ایستاده­اندو حقوق ماهانه­ی برخی کارکنان به تعویق افتاده است و با رکود بی­سابقه­ی اقتصادی مواجه شده و از تهیه­ی ارز داروهای ضروری و فوتی ناتوان است و ... ، چگونه می­شود که بالاترین مقام اجرایی آن به فوتبالیست­هایش این چنین بذل و بخشش می­کند؟

نگارنده منکر تاثیر و  اهمیت پیروزی تیم ایران در فضای فرح­زای کشور نیست ولی به چه قیمت و کیفیتی؟ این سبک از هدیه که بی­شباهت به بذل و بخشش­های فئودالی نیست، فرهنگ مصرفی و اسراف کاری را رواج می­دهد، فرهنگی که به شدت پایه­های هویتی ما را در عصر کنونی تهدید می­کند. اگر بازیکنان تیم ملی موفقیتی را کسب کرده­اند و دل ملت شاد شده است، سزاوار است «جو گیر» شده و بی­حساب و کتاب از بیت­المال محرومان و مظلومان بخشش شود؟

در این سرا، هر ساله تعداد فراوانی در عرصه­های علمی و ورزشی افتخار آفرینی می­شود مانند صعود تیم کوهنوردی به اورست، راهیابی تیم بسکتبال و والیبال به لیگ جهانی و یا نفرات برتر المپیادهای علمی جهانی؛  اما آنچه موجب شگفتی می­شود، این است که زمانی که نوبت به فوتبال می­رسد، رسم و رسوم تقدیر و تشکر متحول می­شود و سیل عظیم تقدیر و تشکر نثار تیم ملی فوتبال می­شود.


آقای رئیس جمهور؛ اگر فوتبالیست­ها بر اساس غیرت ایرانی و وظیفه­ی ملی انجام مسولیت نموده و مستحق پاداش­های میلیونی می­شوند، آیا ورزشکاران دیگر رشته­ها که موفق به حضور در عرصه­های جهانی و پیروزی در آن پیکارها می­شوند، لیاقت این پاداش­ها را ندارند؟ آیا اهمیت مدال آوری مخترعان و نخبگان در مسابقات بین­المللی، کمتر از فوتبالیست­هاست که مورد تقدیر و تشکر کم مایه و به دور از تشریفات قرار می­گیرند؟ پس عدالت کجا رفته است؟! که در هر جا مورد علاقه ما باشد حاضر است و در غیر این صورت، غیبت­اش را رد می­کنیم ! اگر فرهنگ اسلامی در دوره­ای اوج می­گیرد و باعث شکل گیری و اعتلای تمدن اسلامی می­شود، دلیلش بزرگ شمردن دانش و دانشمند، و اجتماعی کردن دانش است و نه هیجان افزایی اجتماعی که صرفا مورد استفاده رسانه­ای داشته باشد.

اکنون اگر به درستی به شیوه­ی پاداش دهی توجه کنیم، به آسانی در می­یابیم که هر نوع ورزشی که بیشتر مورد اقبال عمومی و رسانه­ای قرار می­گیرد و موجبات خوراک شهرت افزونتری را فراهم می­سازد و بهتر می­شود «هیاهو» به وسیله­ی آن ایجاد کرد، از فرصت بالاتری جهت تکریم و بزرگداشت بهره­مند می­شود. در اینجا کیفیت و آئین جوانمردی قیمتی ندارد بلکه سروصدا ارجمند است.

بر اساس آنچه در این جا ذکر شد، نوعی مصرف گرایی و اسراف کاری در واردات خودرو به عنوان پاداش انجام وظیفه، نهفته است که با ساده زیستی رئیس جمهور و اعضای کابینه که این پاداش را مصوب نموده­اند، در تناقض است. همچنین در زمانی که کشور نیازمند ارز است، صحیح می­نماید که عده­ای اتومبیل­های لوکس با ارز مبادله­ای وارد کرده و در خیابان­های پایتخت مانور ثروت و تجمل دهند؟ در این جا ممکن است گفته شود که تعداد اعضای تیم ملی محدود است و آسیبی به فرهنگ و اقتصاد وارد نمی­کند! نکته­ای که نباید نادیده انگاشته شود این است که این رفتارها تبدیل به الگو می­شوند و در میان ورزشکاران رواج پیدا می­کنند که تبدیل به آفت ورزش کشورمان شده و در نتیجه : ورزش برای پاداش می­شود و توقع ایشان بالا می­رود. مسئله­ای که با رسالت و کارکرد ورزش ناهمخوان است.

ما در باب «مصرف» شاهد فروپاشی ذهنیت­های قدیم هستیم، به گونه­ای که تصویر فرهنگ و مصرف گرایی از آن به شکلی بیگانه جلوه گر شده است. از سوی دیگر ساختار جدیدی بر اساس تصوّرات ناشناخته­ی چند سال قبل در حال شکل گرفتن است. به خلاف آنچه از یک دولت به ظاهر مخالف با تولیدات و عادات فرهنگی وارداتی از غرب انتظار می­رود، دولت به گونه­ای ناخواسته/ خواسته، فرهنگ مصرفی را با پاداش دهی به فوتبالیست­ها که برای جبران کمبودها و کم­کاری­هایی که در گذشته روا داشته شده است- تشویق می­کند.

راه­های زیادی برای تقدیر و تشکر از افتخارآفرینان این مرز بوم وجود دارد که لزوما به مصرف گرایی و ترویج روحیه­ی اشرافی گری منجر نشوند. فوتبال نماد تفریح و سرگرمی فرهنگ آنگلوساکسونی است و بهترین بستر آن هم سرمایه داری غربی است. در این ورزش، روحیه­ی پهلوانی ایرانی و منش جوانمردی محلی از بروز ندارد، زیرا که در خارج از خاک این کشور پدیدار شده و با فرهنگی متفاوت شکل گرفته است؛ اما به مرور زمان دارای جایگاهی خاص در فرهنگ ایرانی شده است. در صورتی رواست از فوتبال اینچنین تقدیر به عمل بیاید که در کنار آن، دیگر ورزش­ها نیز از موهبات ریاست جمهوری عدالتخواه بهره­مند گردند.

در دوره شکوفایی تمدن اسلامی، در مسئله­ای که اسراف معنایی نداشت، رواج دانش و دانش­پروری بود و در زمینه تامین کاغذ و اختصاص مکان و دیگر امکانات، نهایت بذل و بخشش می­شد. اما حالا چه شده است در این دوره که بودجه­های آموزشی- پژوهشی کاهش چشمگیری پیدا کرده، رئیس جمهور عدالتخواه با دست باز، بیت­المال را تقدیم می­کند؟ تکرار می­شود که نگارنده مخالف تقدیر از افتخارآفرینان نیست اما نگران رواج فرهنگ مصرف گرایی توسط دولت اسلامی است که آفت تولید و بهره­وری و فاسد کننده اخلاق اجتماعی است. بر اساس چه منطقی هیئت دولت مصوب می­کند که بازیکنان تیم ملی که امروزه معرف فرهنگ و تمدن ایران اسلامی قلمداد می­شوند، پورشه و لامبورگینی وارد کنند و در جلوی چشمان مستضعفین و محرومان، نمایش ثروت دهند؟ این مصوبه دولت با کدامین ارزش­ها و آرمان­های انقلاب اسلامی و شعارهای انتخاباتی محمود احمدی نژاد در هشت سال پیش سازگاری دارد.

 

منبع:شیرازه

انتهایپیام/گ

پیروزی ایران در مسابقه فوتبال مقدماتی جام جهانی، همگان را دلشاد نمود و برای بار دوم در هفته اخیر، نظاره گر خوشحالی مردم در کف خیابان­های کشور بودیم. در این مسئله تردیدی نیست که شادی و تفریح از ابزارهای لازم و ضروری پویایی اجتماعی است و نیروی محرکه­ی کار و تلاش است. سوالی که در اینجا مطرح می­شود این است که چرا از میان تمام ورزش­ها و پدیده­های دیگر، فقط نسبت به پیروزی فوتبال اینهمه شادی و شعف اجتماعی و رسانه­ای و دولتی ایجاد می­ شود؟
پاسخ به این پرسش آسان نیست و موضوع یادداشت حاضر نیز بررسی این واقعه اجتماعی- سیاسی نیست ولی به هر حال ورزش یک امر اجتماعی پرطرفدار است که بایستی با احتیاط در این زمینه کاوش نمود.

فدراسیون فوتبال از هزینه­بر ترین و بزرگترین فداراسیون­های ورزشی کشور است که البته محل تقاطع فسادهای شگرفی نیز شده است. از قبیل فاجعه اخلاقی دو بازیکن در مسابقه رسمی در سال گذشته و زدوبندهای پشت پرده که گهگاهی رسانه­ای می­شوند. اما روز گذشته اتفاقی بسیار عجیب دیگر رخ داد که از آن به عنوان هدیه رئیس جمهور به بازیکنان تیم ملی نام برده شد:50میلیون تومان به همراه مجوز واردات خودرو.در نظر مردم و اهل مملکت پوشیده نیست که بایستی تلاش­های مدال آوران و افتخار آفرینان عرصه­ی جهانی را عرج نمود و از ایشان قدردانی کرد اما با قاعده و ضابطه و نه فلّه­ای و لجام گسیخته !!!

یک الگوی نابهنجاری که در هدیه رئیس جمهور عدالتخواه ممکن است نهادینه شود، مصرف گرایی اسرافگونه است که بی­شباهت به سبک زندگی غربی و ملحدانه نیست. کشوری که چرخ­های تولیدش از حرکت باز ایستاده­اندو حقوق ماهانه­ی برخی کارکنان به تعویق افتاده است و با رکود بی­سابقه­ی اقتصادی مواجه شده و از تهیه­ی ارز داروهای ضروری و فوتی ناتوان است و ... ، چگونه می­شود که بالاترین مقام اجرایی آن به فوتبالیست­هایش این چنین بذل و بخشش می­کند؟

نگارنده منکر تاثیر و  اهمیت پیروزی تیم ایران در فضای فرح­زای کشور نیست ولی به چه قیمت و کیفیتی؟ این سبک از هدیه که بی­شباهت به بذل و بخشش­های فئودالی نیست، فرهنگ مصرفی و اسراف کاری را رواج می­دهد، فرهنگی که به شدت پایه­های هویتی ما را در عصر کنونی تهدید می­کند. اگر بازیکنان تیم ملی موفقیتی را کسب کرده­اند و دل ملت شاد شده است، سزاوار است «جو گیر» شده و بی­حساب و کتاب از بیت­المال محرومان و مظلومان بخشش شود؟

در این سرا، هر ساله تعداد فراوانی در عرصه­های علمی و ورزشی افتخار آفرینی می­شود مانند صعود تیم کوهنوردی به اورست، راهیابی تیم بسکتبال و والیبال به لیگ جهانی و یا نفرات برتر المپیادهای علمی جهانی؛  اما آنچه موجب شگفتی می­شود، این است که زمانی که نوبت به فوتبال می­رسد، رسم و رسوم تقدیر و تشکر متحول می­شود و سیل عظیم تقدیر و تشکر نثار تیم ملی فوتبال می­شود.


آقای رئیس جمهور؛ اگر فوتبالیست­ها بر اساس غیرت ایرانی و وظیفه­ی ملی انجام مسولیت نموده و مستحق پاداش­های میلیونی می­شوند، آیا ورزشکاران دیگر رشته­ها که موفق به حضور در عرصه­های جهانی و پیروزی در آن پیکارها می­شوند، لیاقت این پاداش­ها را ندارند؟ آیا اهمیت مدال آوری مخترعان و نخبگان در مسابقات بین­المللی، کمتر از فوتبالیست­هاست که مورد تقدیر و تشکر کم مایه و به دور از تشریفات قرار می­گیرند؟ پس عدالت کجا رفته است؟! که در هر جا مورد علاقه ما باشد حاضر است و در غیر این صورت، غیبت­اش را رد می­کنیم ! اگر فرهنگ اسلامی در دوره­ای اوج می­گیرد و باعث شکل گیری و اعتلای تمدن اسلامی می­شود، دلیلش بزرگ شمردن دانش و دانشمند، و اجتماعی کردن دانش است و نه هیجان افزایی اجتماعی که صرفا مورد استفاده رسانه­ای داشته باشد.

اکنون اگر به درستی به شیوه­ی پاداش دهی توجه کنیم، به آسانی در می­یابیم که هر نوع ورزشی که بیشتر مورد اقبال عمومی و رسانه­ای قرار می­گیرد و موجبات خوراک شهرت افزونتری را فراهم می­سازد و بهتر می­شود «هیاهو» به وسیله­ی آن ایجاد کرد، از فرصت بالاتری جهت تکریم و بزرگداشت بهره­مند می­شود. در اینجا کیفیت و آئین جوانمردی قیمتی ندارد بلکه سروصدا ارجمند است.

بر اساس آنچه در این جا ذکر شد، نوعی مصرف گرایی و اسراف کاری در واردات خودرو به عنوان پاداش انجام وظیفه، نهفته است که با ساده زیستی رئیس جمهور و اعضای کابینه که این پاداش را مصوب نموده­اند، در تناقض است. همچنین در زمانی که کشور نیازمند ارز است، صحیح می­نماید که عده­ای اتومبیل­های لوکس با ارز مبادله­ای وارد کرده و در خیابان­های پایتخت مانور ثروت و تجمل دهند؟ در این جا ممکن است گفته شود که تعداد اعضای تیم ملی محدود است و آسیبی به فرهنگ و اقتصاد وارد نمی­کند! نکته­ای که نباید نادیده انگاشته شود این است که این رفتارها تبدیل به الگو می­شوند و در میان ورزشکاران رواج پیدا می­کنند که تبدیل به آفت ورزش کشورمان شده و در نتیجه : ورزش برای پاداش می­شود و توقع ایشان بالا می­رود. مسئله­ای که با رسالت و کارکرد ورزش ناهمخوان است.

ما در باب «مصرف» شاهد فروپاشی ذهنیت­های قدیم هستیم، به گونه­ای که تصویر فرهنگ و مصرف گرایی از آن به شکلی بیگانه جلوه گر شده است. از سوی دیگر ساختار جدیدی بر اساس تصوّرات ناشناخته­ی چند سال قبل در حال شکل گرفتن است. به خلاف آنچه از یک دولت به ظاهر مخالف با تولیدات و عادات فرهنگی وارداتی از غرب انتظار می­رود، دولت به گونه­ای ناخواسته/ خواسته، فرهنگ مصرفی را با پاداش دهی به فوتبالیست­ها که برای جبران کمبودها و کم­کاری­هایی که در گذشته روا داشته شده است- تشویق می­کند.

راه­های زیادی برای تقدیر و تشکر از افتخارآفرینان این مرز بوم وجود دارد که لزوما به مصرف گرایی و ترویج روحیه­ی اشرافی گری منجر نشوند. فوتبال نماد تفریح و سرگرمی فرهنگ آنگلوساکسونی است و بهترین بستر آن هم سرمایه داری غربی است. در این ورزش، روحیه­ی پهلوانی ایرانی و منش جوانمردی محلی از بروز ندارد، زیرا که در خارج از خاک این کشور پدیدار شده و با فرهنگی متفاوت شکل گرفته است؛ اما به مرور زمان دارای جایگاهی خاص در فرهنگ ایرانی شده است. در صورتی رواست از فوتبال اینچنین تقدیر به عمل بیاید که در کنار آن، دیگر ورزش­ها نیز از موهبات ریاست جمهوری عدالتخواه بهره­مند گردند.

در دوره شکوفایی تمدن اسلامی، در مسئله­ای که اسراف معنایی نداشت، رواج دانش و دانش­پروری بود و در زمینه تامین کاغذ و اختصاص مکان و دیگر امکانات، نهایت بذل و بخشش می­شد. اما حالا چه شده است در این دوره که بودجه­های آموزشی- پژوهشی کاهش چشمگیری پیدا کرده، رئیس جمهور عدالتخواه با دست باز، بیت­المال را تقدیم می­کند؟ تکرار می­شود که نگارنده مخالف تقدیر از افتخارآفرینان نیست اما نگران رواج فرهنگ مصرف گرایی توسط دولت اسلامی است که آفت تولید و بهره­وری و فاسد کننده اخلاق اجتماعی است. بر اساس چه منطقی هیئت دولت مصوب می­کند که بازیکنان تیم ملی که امروزه معرف فرهنگ و تمدن ایران اسلامی قلمداد می­شوند، پورشه و لامبورگینی وارد کنند و در جلوی چشمان مستضعفین و محرومان، نمایش ثروت دهند؟ این مصوبه دولت با کدامین ارزش­ها و آرمان­های انقلاب اسلامی و شعارهای انتخاباتی محمود احمدی نژاد در هشت سال پیش سازگاری دارد.

• برچسب ها
• #
• #
• #