روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟
با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله عزاداری‌های تمدن‌ساز حسینی، مسئله‌ای حیاتی که اولویت نظام برنامه‌ریزی نیست، ملت امام حسین(ع) مقایل قرآن‌سوزی می‌ایستد به چشم می‌خورد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله عزاداری‌های تمدن‌ساز حسینی، مسئله‌ای حیاتی که اولویت نظام برنامه‌ریزی نیست، ملت امام حسین(ع) مقایل قرآن‌سوزی می‌ایستد به چشم می‌خورد.
کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «عزاداری های تمدن ساز حسینی» نوشت: رســم اســت برای سیدالشهداء که ســلام خدا و خوبان و ما نثارش، از ابتدای ماه محرم تا روز عاشــورا عزاداری می کنند و به پایان می رسانند تا اربعین فرا برسد و مراسم مفصل اربعین بگیرند، ولی چند ســالی اســت به میمنت نابودی صدام و برکت استقرار امنیت با جبهه مقاومت، راهپیمایی اربعین مهیا شــده و کل دو ماه محــرم و صفر به یکی از مهم ترین مناســک مردم محور تمدن ســاز تبدیل شده و مردم، تمرین جهانی شدن در حکومت مهدوی -که خدا در ظهورش تعجیل و تسهیل کند- می کنند. این اتفاق بزرگی که دشمنان، اهمیتش را بیش از دوستان فهمیده اند در اصل یکی از تولیدات نرم افزارهای فراگیر فرهنگی است که مثل اعتکاف رجبیه و مکتب حاج قاسم سلیمانی و سرود سلام فرمانده و اردوهای جهادی و... توانسته است توسط مردم تولید فرهنگ و قدرت نرم کند. و در اصل برای مراحل پنجگانه تمدنی به مردمی در میدان نیاز است که در اوج مسئولیت پذیری اجتماعی هستند.
جوان: در یادداشتی با عنوان «درس عاشورا به مدعیان دین گریزی» چنین نوشت: اين يك قاعده اثبات شده است كه هر سال مراسم عاشوراي حسيني پرفروغ تر و پرشورتر از سال هاي گذشته برگزار مي شود. امسال هم اين قاعده به زيباترين شكل ممكن به اثبات رسيد. از حضور خياباني پررنگ ده ها هزار دسته و هيئت سينه زني و زنجيرزني در سراسركشور، برپايي تكيه ها و محافل عزاداري، مجالس فراوان نوحه خواني و روضه خواني، دعاخواني و قرائت زيارت نامه، تعزيه خواني و علامت گرداني، نصب پرچم ها و بيرق هاي سياه تا برپايي صدها موكب پذيرايي، نذورات گسترده مردمي، پخش وسيع مواد غذايي در منازل، نذر خون و شمع گرداني و از اين قبيل اعمال خداپسندانه و قابل ستايش كه بي شك منشأيي جز باورهاي پاك، انگيزه هاي الهي، اعتقادات مذهبي، پاسداشت عشق و ايثار، از خودگذشتگي و مظلوميت نداشته و ندارد. اين در حالي است كه عده اي تحت عنوان جامعه شناس و روانشناس اجتماعي، فعال سياسي و رسانه اي مدعي دين گريزي جامعه اسلامي و ضعيف شدن باورها و اعتقادات مذهبي جوانان هستند. صرف نظر از انگيزه ها و اهداف مدعيان دين گريزي، پرسش اساسي اين است كه چرا برخلاف حضور ميليون ها جوان مشكي پوش در ايام سوگواري سالار شهيدان، عده اي مدعي دين گريزي جامعه اسلامي و جوانان كشورمان هستند؟
خراسان: مهدی حسن زاده در یادداشتی با عنوان «مسئله ای حیاتی که اولویت نظام برنامه ریزی نیست» این گونه نوشت: دیـــری نپایید کــه محیط زیـسـت از مفهومی روشنفکرانه و دغدغه ای محدود به برخی خواص جامعه به دغدغه ای عمومی تبدیل شود. سال هـای نـه چـنـدان دور، محیط زیست در کشور ما دغدغه ای صرفا متعلق به طبقه متوسط و روشنفکر محسوب می شد. حفظ فضای سبز، جلوگیری از قطع درختان و از بین بردن پوشش جنگلی و تفکیک زباله، دغدغه هایی بود که عموما به قشر نخبگان جامعه محدود می شد اما از زمانی که گرد وغبار نفس اهواز را گرفت، خشکی و قطع حقابه هیرمند، کشاورزان سیستانی را مستاصل کرد و دریاچه ارومیه به عنوان نگین شمال غرب ایران و خاطره جمعی مردم آذری زبان کشورمان، هر سال خشک و خشک تر شد، مسئله محیط زیست دغدغه عموم مردم شد. مردمی که می دیدند گردوغبارهای ناشی از کانون های داخلی و کشورهای همسایه چگونه راه تنفس آن ها را تنگ کرده و امکان زندگی در برخی مناطق کشور را سخت کرده است.
عصر ایرانیان: علی نیکزاد در سرمقاله ای با عنوان «ملت امام حسین(ع) مقایل قرآن سوزی می ایستد» نوشت: اقدام رسانه ای_امنیتی غرب با مرکزیت سوئد برای به آتش کشیدن قرآن، مصداق بارز الالم ستیزی و اهانت به مقدسات میلیاردها مسلمان ها و اوج حماقت سیاسی نظام های سیاسی و امنیتی غرب است. این اقدام غرب تلاشی برای به حاشیه راندن شکست ها و شکستن اقتدار پوشالی رژیم صهیونیستی در داخل و خارج از مرزهایش است. نباید فراموش کنیم طبق اعلام نهادهای امنیتی کشور فرد هتاک نسبت مستقیم با این رژیم داشته و در امنیت کامل اقدامات خود را انجام و حتی تکرار کرده است. سکوت مجامع بین المللی دینی و سیاسی اقدامی منفعلانه است گاهی سکوت برای اقداماتی از این دست و از سویی اظهارنظر برای موضوعاتی به مراتب کم اهمیت تر از سوی مجامع بین المللی، گواه عدم بی طرفی آنها و رفتارهایی با استاندارد دوگانه با مسایل است. دنیا بداند ملت و اساسا مذهبی که الگویی همانند اباعبدالله الحسین علیه السلام دارد، نه ملتی بی تفاوت است و نه قابل معامله. امام ما برای حفاظت و احیای دین خدا، تا پای جان خود و خانواده اش ایستاد.
قدس: احمد فریهی در یادداشتی با عنوان «مواجهه صحیح با بدحجابی در مجالس حسینی» چنین نوشت: یکی از خطبای محترم در هفتم محرم بنابر آنچه از ایشان نقل شـده، دربـاره برخورد با خانم های بدحجاب چنین گفته اند: با فشار، کسی دیندار نمی شود. در دهه عاشورا بـه خـانـم هـای بـی حـجـاب و بـدحـجـاب فشار نیاورید تا آن ها بتوانند در این مجالس شرکت کنند. این سخن از جهات مختلفی جای تأمل دارد که به برخی اشاره می کنم: هــر سـالـه خـانـم هـای بـدحـجـاب در مجالس ابــی عــبــدالله شــرکــت مـی کـنـنـد امــــا امـسـال فراخوانی داده شد که خانم ها به شکل مکشوفه در مجالس امام حسین شرکت کنند تا از پوشش بدن نما قبح زدایی و ایـن نـوع پوشش عـادی سـازی شـود. پرسشی که بـرای عـده ای از ایـن فـراخـوان، به وجود آمد، متدینان در برابر ایـن بـود که آیـا در مقابل ایـن فـراخـوان، باید بی تفاوت ایستاد تا این فضای دینی نیز همانند کنار دریاها، بازارها، خیابان ها و پارک ها و سایر فضاهای جامعه محل جولان بدن نماها شود؟
ارسال دیدگاه