روزنامه‌های امروز در سرمقاله‌های خود چه نوشتند؟
با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله اربعین بزرگ‌ترین مکتب تربیتی انسان کامل، مهاجران؛ در خانه دور از وطن، سیاه‌نمایی نخ‌نمای واشنگتن علیه ایران به چشم می‌خورد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با مرور سرمقاله و یادداشت‌های روز روزنامه‌های کثیرالانتشار کشور، مطالبی از جمله اربعین بزرگ‌ترین مکتب تربیتی انسان کامل، مهاجران؛ در خانه دور از وطن، سیاه‌نمایی نخ‌نمای واشنگتن علیه ایران به چشم می‌خورد.
کیهان: در یادداشت روز خود با عنوان «رسول خدا(ص) از این روزها خبر داده بود» نوشت: چند سال پیش در مقدمه یکی از یادداشت های کیهان به خاطره ای از دوران دفاع مقدس و روزهایی که تهران و برخی دیگر از مناطق مسکونی ایران آماج موشک باران دشمنان بود، اشاره کرده و آورده بودیم؛ در نوجوانی از اســتاد شهید مرتضی مطهری سؤالی پرسیده بودم و از مرحوم علامه جعفری نیز ، پاسخ ها دقیق بود و قانع کننده. اما، آن شب پاسخی از نوع دیگر یافتم که دلنشین بود و مصداق عینی آنچه بزرگان یاد شده با دلایل نظری گفته بودند. آن شب اولین شب موشک باران تهران بود. اولین موشک ساعتی به غروب مانده در خیابان شیخ هادی فرود آمده و بیمارستانی را ویران کرده بود. مردم هنوز نمی دانستند که آن غرش ها و انفجارهای مهیب و پی درپی ناشــی از موشــک پرانی عراق است. تصور می کردند بمباران هوایی است، مثل دفعات قبل و در تعجب که چرا مثل همیشه قبل از بمباران آژیر قرمز کشــیده نمی شود. ما در سپاه می دانستیم که موشک های عراقی - بخوانید تولید مشترک شوروی سابق، آمریکا و انگلیس- است که با افزایش برد به تهران رســیده است. خیابان های تهران خلوت بود و موشک ها هراز چندگاه با غرشی بلند به آسمان تهران می رسید و چند ثانیه بعد، صدای انفجاری مهیب در فضا می پیچید... اوایل شب بود که موشک دیگری از راه رسید، خط آتش آن نشان می داد که به ســمت کوه های شمال تهران می رود و بعد... انفجاری مهیب در همان حوالی... یکی از برادران سپاه که در کنارم بود با رنگ پریده پرسید؛ جماران؟!... هر دو به دلشوره افتادیم... با برادران سپاه در جماران تماس گرفتیم... خبری نبود. قلبمان که به سختی در طپش بود، آرام گرفت... راســتی اگر آن شب یکی از موشک ها به جماران و خانه محقر و بدون پناهگاه امام اصابت می کرد چه می شد؟ تصور فاجعه نیز هولناک بود... اگر امام می رفت؟... آن شــب این سؤال در ذهن نگارنده با نگرانی چرخید و چرخید تا به این جا رســید که اگر موهبتی به نام خمینی نبود چه می شد؟... ما می ماندیم و دنیای پر از پلشتی ها و آدم ها و مکتب های بدرد نخوری که دنیا را احاطه کرده بودند. ما می ماندیم و لیبرال دموکراســی خفن غرب و ســردمداران بی شخصیت و عفن. ما می ماندیم و شوروی و مارکسیسم انسانیت سوز، انگلیس و نوادگان دزدان دریایی که در آن به حکومت رسیده بودند... دنیایی با این رنگ و بو و مکتب هایی با این سمت و سو به چه دردی می خورد؟
جوان: سید عبدالله متولیان در یادداشتی با عنوان «اربعین بزرگ ترین مکتب تربیتی انسان کامل» چنین نوشت: جمله حضرت زینب سلام الله علیها در کوفه و در پاسخ به بدمستی، جسارت و نیش زبان عبیدالله بن زیاد، از یک سو نشانگر عظمت روح، اخلاص و تسلیم آن حضرت در برابر امتحان الهی است و از دیگر سو بیانگر اهداف قیام حسینی در احیای اهداف انسانی و الهی اسلام ناب، زنده کردن سنت های نبوی، جوشش خون و قیام انسان های طول تاریخ در برابر ظلم و بی عدالتی، زدودن بدعت ها و کجروی ها، نجات بشریت از ظلمت ها و تاریکی های جهل و اخلاق شیطانی و گشودن راه تربیت انسان الهی در درازای تاریخ بشری است. سخنان حضرت زینب در کوفه و شام بیانگر حقیقتی ماندگار در تاریخ بشری است که کار یزید و جبهه باطل تمام شد و کار جبهه حق تازه شروع شده، شما می خواستید کار ما را در کربلا تمام کنید اما این خیالی خام و دست نیافتنی است، شروع کار در کربلا با یزید بود اما اتمام کار با امام حسین(ع) است، مسیر جبهه یزیدیان ذلت و نیستی و مسیر جبهه حسینی عزت و سربلندی است، کار یزیدیان به تفرقه و نیستی می انجامد و کار حسینیان به وحدت و انسجام ختم می شود، کار شما جنگ و نابودی بشریت و کار ما صلح، دوستی و اجتماع دل های آکنده از عشق به خوبی هاست، امروز روز یزید و آخرین روز اوست و از فردا، همه روزها و سال ها، روز حسین است و این نبرد تازه شروع شده و تا محو و نابودی تفکر یزیدی و تحقق تفکر و سبک زندگی حسینی استمرار خواهد یافت.
قدس: زینب اصغریان در یادداشتی با عنوان «مهاجران؛ در خانه، دور از وطن» این گونه نوشت: تـاکـنـون سخنان زیــادی دربــاره مهاجرت شـنـیـده ایـد، امــا در ایــــران وقتی صحبت از مهاجران می شود ناخودآگاه به یاد افغانستانی های مقیم ایــران می افتیم. در دسته بندی های علمی به گروه مهاجران در کــشــورهــای مـقـصـد دیــاســپــورا مـی گـویـنـد. اندیشمندان روابــط بین الملل معتقدند با دیاسپورا باید مواجهه ویژه ای داشت. شفر در کتاب زمینه جـدیـدی از مطالعات دیاسپوراهای مدرن در سیاست بین الملل در تعریف دیاسپورا می نویسد: دیاسپورا یا آوارگی قومی، نوعی مهاجرت اجباری یا خودخواسته است که طی آن تمایلات قوی به وطن اصلی حفظ شـود. وی در کتاب دیگری می گوید دیاسپورا، باید در چند گام مورد ارزیابی قرار گیرند. نخست در کشور میزبان که پیوند اجتماع دیاسپورا، نقش مهمی را ایفا می کند، سپس در کشور و یا سرزمین مبدأ که یک قطب جاذبه از طریق حافظه به وجود می آید. در نهایت اینکه از طریق سیستم رابطه ای در فضای شبکه ای است که این قطب های مختلف به یکدیگر متصل می شوند.
عصر ایرانیان: محمد حسن آصفری در سرمقاله ای با عنوان «سیاه نمایی نخ نمای واشنگتن علیه ایران» نوشت: ادعای ضدایرانی وزارت امور خارجه آمریکا در خصوص غنی سازی ۶۰ درصدی از سوی ایران برای اهداف غیر صلح آمیز دروغ پردازی است. جمهوری اسلامی نیازی به دنبال کردن اهداف غیر صلح آمیز ندارد و برای تأمین نیازهای داخلی اورانیوم را غنی سازی می کند. به عبارتی غربی ها برای تأمین نیازهای ایران کارشکنی می کنند از این رو اکنون نیز نمی توانند انگشت اتهام را به سمت تهران بگیرند؛ در این میان باید یادآور شد اگر آمریکایی ها بخواهند از رفتارهای اشتباه خود دست برندارند، ایران نیز می تواند برای نیازمندهایش غنی سازی ۶۰ درصدی نیز انجام دهد رفتار آمریکایی ها در مواجهه با صنعت هسته ای جمهوری اسلامی نخ نما شده زیرا فعالیت های هسته ای ایران در چارچوب قوانین بین المللی انجام می شود، باید اذعان کرد چنین موضع گیر ی هایی عموما در زمانی مطرح می شود که مذاکرات هسته ای در حال نتیجه دادن است لذا ایالات متحده اقدام به اجرای سیاست چماق و هویج می کند تا اهداف زیاده خواهانه خودش را تأمین کند. بدون شک اگر غربی ها با تکیه بر سیاست های ایالات متحده آمریکا بخواهند مسیر مذاکرات هسته ای را ببندند، جمهوری اسلامی نیز از هیچ تلاشی برای تأمین منافع ملی خودش دریغ نخواهد کرد. در این میان باید یادآور شد گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز نسبت به فعالیت های هسته ای ایران جانبدارانه است و به نوعی سیاست های واشنگتن را عملیاتی می کند که این امر نتایج خوبی نخواهد داشت.
خراسان: مهدی حسن زاده در یادداشتی با عنوان «تکالیف دولت و ملت برای خادم الرضا شدن» چنین نوشت: با رسیدن به روزهـای پایانی ماه صفر و ایام رحلت نبی مکرم اسـلام(ص)، امـام حسن مجتبی(ع) و حضرت علی بن موسی الرضا(ع) توجه بسیاری از علاقه مندان به اهل بیت علیهم السلام به مشهد الرضا(ع) جلب شده است و جمع کثیری از عاشقان امام مهربانی ها سواره و پیاده در مسیر حرم یار هستند. پدیده ای که پس از اربعین حسینی و حضور باشکوه چند ده میلیون عاشق اباعبدا... الحسین(ع) در پیاده روی به سوی، شکل دیگری از ابراز ارادت کربلای معلی محبان اهل بیت را به ساحت نورانی امامان معصوم نشان می دهد. صد البته مروری بر 4 گزارش پیوسته خراسان در صفحه 6 روزهای گذشته که با عنوان تاریخ زیارت در مشهد منتشر شد نشان می دهـد که موضوع زیارت پیاده به مقصد مشهد الرضا(ع) پیشینه ای طولانی دارد اما در هر حال این سنت در سال های اخیر رونق بیشتری یافته است و پیش بینی ها نشان می دهد که امسال در همین ایام پایانی ماه صفر، حدود یک میلیون زائر پیاده و در مجموع 8 میلیون زائر در مشهد حضور داشته باشند.
ارسال دیدگاه