دانا گزارش می دهد؛
روز جهانی ناشنوایان؛ نبوغ و خلاقیت ناشنوایان برای آنها که نمیشنوند
سکوت، بخش زیادی از آن چیزی است که یک ناشنوا در کوله‌بار زندگی‌اش به دوش می‌کشد. انسان‌هایی که با محروم شدن از صداهای پیرامون‌شان، دغدغه ارتباط با همنوعان خود را دارند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا، افراد دارای معلولیت، بزرگترین اقلیت اجتماعی جهان به شمار می‌روند و در این اقلیت، ناشنوایان اکثریت دارند، نزدیک به پنج درصد جمعیت دنیا ناشنوا یا کم‌شنوا هستند که بیشترشان در جهان سوم زندگی می‌کنند، سازمان بهزیستی می‌گوید ۱۴ درصد افراد دارای معلولیت در کشور را ناشنوایان تشکیل می‌دهند.
ناشنوایی ناتوانی نیست بلکه یک تفاوت است، ناشنوایان یک اقلیت زبانی و فرهنگی محسوب می‌شوند، این حق ناشنوایان است که زبان اشاره را برای تفهیم و تفاهم و تعامل بیاموزند و به کار برند وگرنه فقدان رابطه مستقیم با محیط پیرامون، ارتباط اجتماعی آنها را مختل میکند، کنوانسیون بین‌المللی حقوق معلولان، به رسمیت شناختن زبان اشاره به عنوان اهرم ارتباطی ناشنوایان را مورد تاکید قرار داده و فراگیری این زبان را حق بنیادی افراد ناشنوا دانسته است.
تاریخچه روز جهانی ناشنوایان
فدراسیون جهانی ناشنوایان همواره بر عواملی تأکید کرده که از آنها می توان به برابری، حقوق بشر و احترام برای تمامی افراد، فارغ از رنگ و نژاد، جنسیت، ملیت، سن و سال اشاره کرد،هدف فدراسیون جهانی ناشنوایان برای برگزاری جشن ها در این روز اینست که در کل جهان انگیزه بخشی به ناشنوایان برای یادگیری زبان اشاره بعنوان یک ضرورت، ارتقای سطح دانش مردم عادی از مشکلات ناشنوایان، آماده سازی و تهیه بستر های مناسب برای ناشنوایان و حمایت از آنها برای دسترسی به حق تحصیل و فن آوری های مدرن لازمه بپردازد.
روز ناشنوایان در ایران
شورای فرهنگ عمومی موافقت کرد که از سال ۱۳۸۰، روز ۸ مهرماه به مدت یک هفته در ایران بعنوان روز جهانی ناشنوایان معرفی شود، انجمن بین المللی ناشنوایان با همکاری اتحادیه اروپایی ناشنوایان و فدراسیون اتحادیه های ناشنوایان در سرتاسر جهان اقدام به برگزاری مراسم و جشن هایی در این هفته میکند، از زمان گذشته در تمامی کشور های دنیا نظیر ایران، به منظور رشد و آموزش کودکان ناشنوا و همچنین بهبود کیفیت زندگیشان اقداماتی صورت گرفته است که این اقدامات شامل ابداع زبان اشاره، ایجاد شرایط مناسب برای آموزش و تعلیم و تربیت ناشنوایان، اختراع دستگاه ها بهبود شنوایی از جمله سمعک، برخورداری از سایر حقوق مدنی و ایجاد زمینه اشتغال می باشد.
هدف از روز جهانی ناشنوایان
علت نامگذاری روز جهانی ناشنوایان این بود که فرهنگ ارتباط با ناشنوایان را ارتقا دهند، همچنین سایر افراد نسبت به زبان اشاره آشنایی پیدا کنند و سیاست مداران و عموم مردم از مشکلات ناشنوایان مطلع شوند.
زبان اشاره چیست؟
زبان اشاره در سراسر جهان به عنوان زبان اصلی ناشنوایان شناخته میشود. تاکنون بیش از صد زبان اشاره در تحقیقات مختلف نام برده شده است. این زبان ها از ویژگی بصری – فضایی برخوردارند. در این زبان ها استفاده از دست ها و حالت چهره بسیار مؤثر است بدین دلیل که از طریق حالات چشم، ابرو و لب ها، بسیاری از اطلاعات دستوری مثل استفهام و قید بیان می شود برای نشان دادن زمان افعال در زبان های اشاره از فضا استفاده می شود.
اولین معلم گل های خاموش در ایران
یکی از معلمان و خادمان پرتلاش فرهنگ ایران، جبار باغچه بان( عسکرزاده) نام داشت. در سال ۱۲۹۸ شمسی، او در دبستان احمدیه مرند آذربایجان شروع به تدریس کرد. او در تبریز به عنوان مؤسس نخستین کودکستان( باغچه اطفال) بود. باغچه بان نخستین کسی بود که اموزش سمعی بصری را در ایران، به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد. او برای نخستین بار تصمیم گرفت که کودکان ناشنوا را تعلیم و تربیت دهد. همه او را در ابتدای کار مسخره می کردند، ولی بعد از گذشت یک سال توانست خواندن و نوشتن را به سه کودک ناشنوا بیاموزد.
شادروان باغچه بان در شهر شیراز، فعالیت اموزشی خود را به مدت ۶ سال شروع کرد و پس از آن فعالیتش را در تهران ادامه داد. او در چهارراه حسن آباد نخستین دبستان ناشنوایان را در خانه ای محقر راه اندازی کرد و به اختراع روش اموزش الفبای دستی پرداخت. همچنین به روش دیگری در زمان تعلیم و تربیت دست یافت که امروزه به آن روش ترکیبی می گویند و در مدارس کل کشور با گذشت اینهمه سال به عنوان مترقی ترین روش کاربرد دارد از. کشفیات جبار باغچه بان می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان
- اختراع گوشی استخوانی یا تلفن گنگ
- کشف خواص صوت ها و تقسیم بندی آن ها
جبار باغچه بان که معلمی دلسوز و مهربان بود، عاقبت در سن ۸۲ سالگی یعنی در روز چهارم آذر ماه ۱۳۴۵، فوت کرد. هر ساله در گیلان، یادبودی برای این معلم بزرگ با حضور ناشنوایان موفق و معلمین زحمتکش در همین روز، برگزار می شود.
ورزش و ناشنوایان
یکی از خواص ورزش، اینست که سلامت جسم و روح انسان را تضمین میکند. از این رو ، در حفظ نیروی نشاط و سلامت میان شنوایان و ناشنوایان تفاوتی وجود ندارد. به همین خاطر ورزش ناشنوایان در جهان به منظور تقویت روحیه ناشنوایان و مشارکت بیشترشان در جامعه، پایه گذاری شد. در سال۱۹۲۴ فدراسیون جهانی ناشنوایان، بوجود آمد. در حال حاضر ، تعداد کشورهای عضو در این فدراسیون، ۸۴ کشور می باشد. از سال ۱۳۴۴ فدراسیون ورزش ناشنوایان، فعالیت خود را در ایران شروع کرد و به عضویت فدراسیون جهانی ناشنوایان در سال ۱۹۵۷ درآمد. ناشنوایان مثل شنوایان، در بیشتر رشته های ورزشی فعالیت دارند و موفقیت های فراوانی را کسب کرده اند.
مشکلات ناشنوایان
مشکلات ناشنوایان در زندگی روزمره، بیشتر از افراد دیگر است. درصورت وجود مشکل شنوایی، هیچوقت نمیتوانید زبان را یاد بگیرید یا به خوبی فکر کنید. از گذشته تابحال ، هیچ نابینایی وجود نداشته که برای تحصیل، محدودیت داشته باشد ولی فرد ناشنوا به خاطر فقدان ورودی های اطلاعاتی به سختی میتواند مدارج علمی بالا را کسب کند. از مهم ترین مشکلات ناشنوایان می توان از عدم توانایی در برقراری ارتباط ناشنوایان با افراد دیگر و عدم آشنایی جامعه با زبان اشاره، یاد کرد. نادرستی ارتباطات جریان اجتماعی شدن ناشنوایان و همچنین تعلیم و تربیتشان سبب میشود که با مشکلاتی رو به رو شوند.
سازمان رفاه ملی ناشنوایان
در سال ۱۳۵۰ سازمانی به نام سازمان رفاه ملی ناشنوایان ایرانی تاسیس شد که به وزارت کار و امور اجتماعی وابسته است. این سازمان درواقع قصد دارد، میان مؤسسات دولتی، غیردولتی و خیریه، هماهنگی ایجاد کند. از برنامه های این سازمان می توان به درمان، پیشگیری ، آموزش و تأمین اشتغال و رفاه گروه ناشنوایان، نیمه شنوایان و افردی که مشکل گویایی دارند، اشاره کرد. این سازمان در سعی و تلاش به پرورش شخصیت این افراد میباشد ، به نحویکه آنان را با جامعه سازگار کند و ازروش های جدیدی بهره بگیرد تا آن ها آمادگی لازم برای خدمات گوناگون را داشته باشند.
ارسال دیدگاه