راز جاودانگی عاشورا
عاشورا چیست و چرا در طول زمان باقی است و هر روز بر حرارت و تازگی آن افزوده شده و هر سال باشکوه تر از سال قبل برگزار می شود؟!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ دکتر محمدباقر بابایی طلاتپه، عضو هیات علمی دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام نوشت: عاشورا فرهنگی را به جامعه انسانی عرضه می دارد که نتیجه زیستی در فضای آن، جاودانگی است. عاشورا مدل و الگوی جاودانگی را به دنیا عرضه می دارد و عملا نشان می دهد که چگونه می توان چون امام حسین علیه السلام و یارانش جاودانه شد، آنان کمیای جاودانگی را نشان دادند که چگونه می توان در پرتو آن به جاودانگی دست یافت؛ نگاه اجمالی به طبیعت اطرافمان این معما را به خوبی حل و فصل می کند، وقتی به معادن نگاه می کنید عموما فلزات با مواد دیگر ترکیب شده و در اعماق زمین مستور شده اند که برای دست یابی به طلای خالص باید کوه ها را شکافت و هر چه غیر طلاست از او جدا ساخت به طوری که هر چه جدا سازی دقیق تر شود، خلوص بالاتر و ارزش آن زیادتر می شود تا جائیکه غیر طلا دیده نشود و با خلوص 100 درصد ماندگاریش زیاد می گردد.
آدمیان به تعبیر امام صادق علیه السلام معادنی اند که دارای دو ساحت دنیایی و خدایی هستند؛ ساحت دنیوی همان بخش آفرینش از مواد دنیوی متجسم در منی از طریق رحم مادر است که فرمود از خاک خلق شده اید و و به آن برمی گردید و سپس دوباره از آن خارج می شوید (طه: 55 و حج :5 ) این ساحت به تعبیر امیرالمومنین علیه السلام اولش نطفه اى گنديده و پايانش مُردارى بد بو است ( حکمت: 454 ) و کشتارها و جنایت ها نتیجه سیطره این ساحت است ( بقره: 30 ) ولی ساحت دوم، جنس خدائی و ملکوتی است به او ظرفیت بی نهایت داده و اسرار هستی را در او جای می دهد( بقره: 31 ) و او را مسجود ملائکه می سازد ( حجر: 29 . ص 72 ) تجلی این دو ساحت در بخش عقلانی و نفسانی زندگی انسان ظهور پیدا می کند. با پیروی از منویات ساحت اول فضای زندگی معنوی شده و دوستی، صداقت، راستی و پاکی بر آن حُکم می راند ولی با پیروی از منویات ساحت دوم، فضا و محیط زندگی حیوانی شده و سبوعیت، درندگی، وحشت، نیرنگ و ناپاکی بر آن حُکم می راند.
مشیت الهی براین قرار گرفته است که آدمی مختار شده و ابزار لازم برای احاطه و تسلط هر ساحت را برای او فراهم سازد، بخش اعظمی از انسان ها ساحت نفسانی را برگزیده و آن را بر عقل مسلط می سازند و خواست های نفسانی، الهه آنها می گردد « أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَوَاهُ » ( فرقان: 43 و جاثیه: 23 ) و بر همان رویه نیز پیش می روند « وَ کَمْ مِنْ عَقْل اَسیر تَحْتَ هَوى اَمیر »( حکمت: 211 ) و تعدادی ساحت عقلانی را برگزیده و بر سیاست عقلانی و معنویات زندگی می کنند و به مرامنامه ای که بر درستی آن گواهی داده اند ( اعراف: 172 ) و بر تعهدی که با خدا بسته اند، باقی مانده ( یس: 60 ) و به رضوان الهی دست می یابند ( احزاب: 23 )
عرصه فعالیت و حکمرانی هر دو ساحت درون انسان و با ابزار نفس صورت می گیرد یعنی انسان یک واحد بیش نیست؛ آدمی براساس تصمیم هایی که می گیرد به این ساحت ها اجازه فعالیت و حکمرانی می دهد و این حقیقت را هرکس با حالاتی که پیدا می کند در درون خود می یابد که می تواند شیطان صفت باشد یا رحمانی.
پیکار بین این دو ساحت از روز نخست آفرینش برای سیطره بر دیگری آغاز شده و نفس اماره راهبری درونی و شیطان منادی و راهبری بیرونی ساحت نفسانی را برعهده گرفته اند ( ابراهیم: 23 ) و عقل راهبر درونی و پیامبران راهبران بیرونی ساحت عقلانی و روحانی شده اند. هبوط آدم به زمین به وسوسه شیطان و قتل هابیل بدست قابیل اولین ظهور عینی این تقابل است. ( مائده:28 ) هر چقدر تعلقات و خواست ها دنیایی شده و بر رویه و سیاست شیطان بتازند. ساحت نفسانی حاکم شده، زندگی آدمی چهره دنیایی یافته و هویتش حیوانی می گردد ولی هر چقدر تعلقات دنیایی به صفر گرایش یابد و زندگی بر مدار آئین نامه الهی صورت گیرد و زهد حقیقی پیشه شود، ساحت انسان روحانی می گردد.
عاشورا از عرصه های تقابل این دو حقیقت در بستر زمینی است که تمام نفس و تعلقاتش ( یزید و پیروانش ) در مقابل تمام عقل و کمالاتش ( امام حسین و اصحابش ) ظاهر شد. امام حسین علیه السلام با زهد تمام، تعلقات دنیوی اعم از مال، جان و اولاد و خویشان را برای رضایت الهی و اعتلای حقیقت انسانی فدا کرد و به رتبه نفس مطمئنه رسید ( فجر: 26 ) نفسی که هر روز بالنده تر و حرارتش دل های عاشقان را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد. خداوند اجر و پاداش این افراد را به سبب صبری که داشته اند به بهترین وجه اعطا می کند و بقای آنها نیز به خاطر روحانی شدن و خلوصی است که پیدا می کنند یعنی میزان ماندگاری و تاثیرات و مانایی و برانیگختگی به میزان خلوص از تعلقات دنیوی و درجه روحانیت آنهاست « مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ وَ مَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (النحل: 96)که مصداق تام و اتم آن امام حسین علیه السلام می باشد( فجر: 27 )
عاشورا و صحنه کربلا عرصه تقابل جریان حق و باطل است، تمام حق در مقابل تمام باطل قرار گرفت و الگو و فرهنگی شد که دامنه آن تمام عرصه ها و ازمنه را در بر می گیرد ( کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ) هر روز عاشورا و هر زمینی کربلاست؛ هر زمان و مکان، لحظه تصمیم گیری بین دو جریان حق و باطل در گفتار، کردار و پندار است.
تقابل امروزی این دو ساحت در ترامپ و نتانیاهو از یک طرف و امام خامنه ای و پیروانش از طرف دیگر ظهور پیدا کرده است و کسی که تمایل به ترامپ و نتانیاهو و خواست های آنها دارد یقین داشته باشد که ساحت نفسانی او حاکم شده و در حزب شیطان قرار گرفته است و کسانی که پیرو امام خامنه ای و فرامین او هستند ساحت عقلانی و روحانی بر آنها مسلط شده و ماهیت خداگونه یافته اند و زندگی و مرگشان همسان پیامبر و آل پیامبر شده است « اللهم اجعل محیانا محیا محمد و آل محمد و مماتنا ممات محمد و آل محمد »
ارسال دیدگاه