پیوند اقوام در روستاهای زنجان

• چهارشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۴ ۱۴:۱۷
• کد خبر : 442773

• اخبار
• سایر رسانه ها

روستای زیبای درسجین دارای مردمانی با گویش محلی بختیاری است که در نوع خود بی نظیر است چرا که مردم زنجان بیشتر دارای گویش ترکی هستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از موج رسا, ابهر دیار کهن، شهر آرام و سرسبز در دامنه کوه ملا داغی و کوه هایی که از سمت شمال آن را احاطه کرده است،ابهررود جریان زندگی را در شریان های این شهر و نواحی اطراف جاری ساخته و منشا حیات انسان ها در طول تاریخ بوده ،تاریخ بنای این شهر بدون شک به هزاره های قبل از میلاد می رسد.

بعضی از مورخین بنای آن را به کیخسرو پور سیاوش و داراب کیانی و بعضی به شاپور ذوالاکتاف نسبت می دهند، سرزمینی با این قدمت تاریخی می تواند تاریخ بسیار مفصلی داشته باشد.

یکی از روستاهای زیبای این شهرستان روستای درسجین است که این دهستان قدمت چند صد ساله داشته و از چهار طایفه ی اصلی و بزرگ عزیزخانی،قدیمی، رجبی و دودانگه تشکیل شده است که هر کدام در گذشته دارای بزرگانی بودند که اداره ده بر عهده آن ها بوده است.

حفر قنات برای استفاده عموم و تعیین حدود روستا از جمله اقداماتی است که در این روستا انجام شده است،این روستا دارای آب و هوای کوهستانی بوده و محصولاتی باغی از جمله انگور، بادام و گردو در این منطقه کشت می شود،همچنین کشت دیم گندم و جو از دیگر محصولات این روستا است.

این دهستان به دلیل بافت قدیمی و داشتن شبکه پر پیچ و خم معابر در حال حاضر به عنوان یکی از چند روستای گردشگری استان زنجان انتخاب شده است و در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی در حال مرمت و زیبا سازی این روستا است،در وسط ده قسمت بالا میدان گاه تقریبا بزرگی قرار دارد که به صورت مربع شکل است که دور تا دور آن را خانه احاطه کرده و پنجرهای خانه ها که دو طبقه هم هستند مشرف به میدان است.

 خانه ها دارای بالکن هایی دارای نرده که روی نردها گلدان گذاشته شده دور تا دور میدان سکویا همان پیرنشین برای نشستن مردم ساخته شده و یک سکوی بزرگ در وسط میدان با درخت چنار و سرو که همه این ها زیبایی خاصی را به این میدان بخشیده است.

اسم کوچه و خیابان را برحسب موقعیت نشانه و یا شاخصی مثل میدان قلعه یابه نام کسی که درآن محل معروف بوده صدا می کنند،این میدان معمولا در طول روز برای افرادی که نیمه وقت دست از کار کشیده و برای استراحت و یا معمولا غروب آفتاب که هوا خنک است مردم دور هم جمع شده باهمدیگر صحبت می کنند و گاها خرید و فروشی و تجارتی هم در آن انجام می دهند.

 مردهای این روستا معمولا چند نمونه کلاه از جمله نمدی،نخی، دوردار،شاپوری و نقابداربرای آفتاب و از کفش های شب رو لاستیکی و پلاستیکی و چرمی استفاده می کنند، چکمه و پوتین نیز در زمستان از اهمیت بالایی برخوردار است.

 لباس های این مردم کت شلوار، لباس های کوتاه و بلند محلی، پیراهن، شلوار سیدها،عَبا و لباس های بلند و مخصوص است که در حال حاضر کمتر استفاده می شود.

در گذشته اغلب مردم هم علاوه برگاو و گوسفند و غیره دارای اسب هم بودند که برای مهمانی های رسمی و راههای دور از آن استفاده می کردند،به علت نا امن بودن در قدیم تقریبا هر خانه یک سگ نگهبان وجود داشت که از ورود و خروج افراد بیگانه جلو گیری می کرد.

درقدیم زنان این روستا روسری های محلی بلندی داشتند که مثل چالمه و چارق کردی ازچند متر پارچه رنگی یا سیاه و غیره استفاده می شد و مدل هایی هم به آن می دادند و بعضی ها هم روسری کاموایی پارچه ای استفاده می کردند.

لباس های مخملی قرمز،دامن چین دار هزار ترک از دیگر لباس های محلی این روستا در گذشته محسوب می شد و اغلب زن ها چادر به سر می کردند.

استفاده از مهره های درشت و کوچک برای گردن بند های بلند، گوشواره و دستبند به جای طلا و نقره در میان این مردم رونق داشت و گاها نیز پول های سکه ای را سوراخ کرده و داخل نخی انداخته و دور گردن می انداختند.

حتی از دانه های گل های طبیعی برای گردن بند بچه ها استفاده می شد و چند روزی روحیه بچه عوض شده و شادی آفرین بود.

روستای درسجین از توابع شهرستان ابهر در فاصله 15 کیلومتری از مرکز این شهرستان قرار گرفته است، این روستای زیبا از روستاهای هدف گردشگری استان زنجان محسوب می شود که پیشینه تاریخی آن به قبل از اسلام بر می‌ گردد.

در حال حاضر 473 نفر در روستای درسجین ساکن هستند که نسبت به گذشته تفاوت چندانی ندارند، یکی از ویژگی های منحصر به فرد این روستا گویش و زبان بختیاری مردم است که در نوع خود بی نظیر است.

در هفته گذشته با حضور مسئولان استانی و کشوری، از بافت با ارزش و توسعه گردشگری این روستا بهره ‌برداری شد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #