دانا گزارش می دهد؛
حسینیه ای که سیاهپوش حسین(ع) شد
اخیرا مرکز تحقیقات و نظرسنجی صدا و سیما آمار بازدید بیننده های برنامه های دهه اول محرم را منتشر کرده که برنامه «حسینیه معلی» با ۳۰.۶ درصد بیننده و رضایت ۸۹.۹ درصدی، صدرنشین این لیست قرار دارد.
به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اخیرا مرکز تحقیقات و نظرسنجی صدا و سیما آمار بازدید بیننده های برنامه های دهه اول محرم را منتشر کرده که برنامه «حسینیه معلی» با ۳۰.۶ درصد بیننده و رضایت ۸۹.۹ درصدی، صدرنشین این لیست قرار دارد.
برای یک برنامه تلویزیونی آن هم از جنس مذهبی (در حالت عادی) این آمار می تواند یک موفقیت بی نظیر باشد اما برای اینکه تحلیل جامع تری برای این عدد و آمار داشته باشیم، در نظر گرفتن دو نکته مهم به نظر می رسد؛ اول اینکه این برنامه در دهه اول محرم به روی آنتن رفته است و قطعا برنامه های دهه اول با دهه دوم از بیننده بیشتری برخوردار است و اساسا برخی از مردم به دلایل مختلف ترجیح می دهند تا در این روزها در خانه نشسته و از برنامه های محرمی تلویزیون استفاده کنند.( به خاطر کهولت سن، داشتن بچه های کوچک، گرما، نداشتن وسیله جهت رفتن به هیات و ...)
دوم اینکه خود برنامه در مقایسه با سایر برنامه های محرمی، از کیفیت بالایی برخوردار بوده است که توانسته چنین مخاطبانی را جذب کند. از ترکیب مداح کارشناسان این برنامه (میثم مطیعی، سید مجید بنی فاطمه، عبدالرضا هلالی و مهدی رسولی) که همه از مشهورترین مداحان کشوری هستند تا آمدن قومیت های مختلف (لر، ترک، عرب، فارس و ...) به برنامه جهت اجرای عزاداری خاص آن قوم و یا تعزیه ای که انجام می شد، همه به نحوی دخالت دادن و سهیم کردن مخاطبان در اجرای این برنامه بوده است که خود این می تواند دلیلی برای دیدن بیشتر «حسینیه معلی» باشد.
آمار بیننده های محرمی تلویزیون
در دهه اول محرم سال جاری در مجموع ۵۲.۴ درصد از پاسخگویان به نظرسنجی مرکز تحقیقات صدا و سیما، بیننده ویژه برنامه‌های دهه اول ماه محرم شبکه‌های سیما بوده‌اند که این عدد نسبت به سال گذشته ۸.۱ درصد رشد یافته است.
براساس این نظرسنجی، برنامه «حسینیه معلی» با ۳۰.۶ درصد بیننده و رضایت ۸۹.۹ درصدی در صدر برنامه‌های مناسبتی محرم قرار گرفته است و پس از آن «مرثیه خوانی حاج محمود کریمی» از شبکه دوم سیما با ۱۰.۷ درصد مخاطب و رضایت ۹۰.۹ درصدی جای گرفته است.
از رقص سلبریتی‌ها تا حسینیه معلی و خونی بر دست روشنفکرانِ جامعه‌نشناس
شهاب اسفندیاری، رئیس دانشگاه صدا و سیما در یادداشتی که در فضای مجازی منتشر کرده، با انتقاد از افرادی که بدون سند و مدرک و گاها عامدانه به تخریب برنامه های مذهبی تلویزیون می پردازند و آمار بالای این برنامه ها را کذب می خوانند، توضیحات به نسبت جامعی داده است:
گزارش اخیر آفکام از کاهش تماشای سنتی تلویزیون در بریتانیا خبر می‌دهد. رفته رفته از تعداد تماشاگرانی که در ساعات پربیننده «پای تلویزیون می‌نشینند تا ببینند چه نشان می‌دهد» کاسته می‌شود و تماشای انتخابی و شخصی بر سکوهای مختلف افزایش می‌یابد. البته رسانه‌های بزرگ خدمت عمومی مانند بی‌بی‌سی هم با راه‌اندازی پلتفرم‌های جدید بر بستر اینترنت مانند iPlayer مخاطبان خود در فضای مجازی را افزایش داده‌اند. همان‌طور که در ایران هم تلوبیون سکویی محبوب برای تماشای انتخابی و شخصی برنامه‌های تلویزیون را فراهم آورده است.
نکته قابل توجه در گزارش آفکام آمار بینندگان مهمترین مناسک تلویزیونی و پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی در بریتانیا است. در سال ۲۰۲۲ مسابقه فوتبال انگلستان - فرانسه در جام‌جهانی با ۱۶.۱ میلیون بیننده در رتبه‌ی اول و مراسم تشییع جنازه ملکه با ۱۳.۲ میلیون در جایگاه دوم قرار دارد. پر بیننده‌ترین برنامهی تولیدی BBC در انگلستان یک مسابقه‌ی رقص سلبریتی‌ها است که ۱۹ سال سابقه‌ی پخش دارد. این برنامه در موفق‌ترین فصل خود ۱۱ میلیون بیننده داشته است. اگر جمعیت بالای ۱۲ سال آن کشور (حدود ۵۷ میلیون نفر) را در نظر بگیریم، این برنامه حدود ۲۰ درصد بیننده داشته است.
مقایسه‌ی این آمار با آخرین نظرسنجی در مورد مخاطبان ویژه برنامه‌های محرم در تلویزیون ایران قابل توجه است. پر بیننده‌ترین برنامهی دهه‌ی اول محرم در ایران حسینیه‌ی معلی بود. بر اساس نتایج نظرسنجی ۳۰.۶ درصد از مردم (بالای ۱۲ سال) تماشاگر این برنامه بودند؛ یعنی حدود ۲۰ میلیون نفر؛ این که یک برنامهی مذهبی مانند «حسینیه معلی» سهم مخاطبش از جامعه‌ی ایران بزرگتر از سهم مخاطب یک مسابقه‌ی رقص سلبریتی‌ها از جامعه‌ی بریتانیا است، قاعدتاً برای هر جامعه‌شناس حقیقت‌جو و تحلیل‌گر منصفی باید محل تأمل باشد.
بی‌گمان جایگاه نهاد دین و گستره و عمق نفوذ آن در این دو جامعه بسیار بسیار متفاوت است. این که افرادی مثل نقل و نبات از «زوال مرجعیت دین»، «دین‌گریزی»، «افول باورهای مذهبی»، و حتی «فروپاشی اجتماعی» در ایران سخن می‌گویند بیشتر از جنس «آرزو اندیشی» است. این که برخی بدون توجه به این تفاوت‌های بنیادین در جایگاه و قدرت نهادهای اجتماعی و سازمان‌های مدنی و ساختارهای حقیقی قدرت، مطالبه‌ی دگرگونی ناگهانی ساختارهای حقوقی و تحقق یک جامعه‌ی سکولار و بی‌اعتنا به نهاد دین و ارزش‌ها و هنجارهای آن را طرح می‌کنند، آرزو اندیشی است.
ظاهراً برخی ترجیح می‌دهند که «جامعه‌نشناس» باشند و به ترویج و نشر پیش‌فرض‌های ایدئولوژیک و گزاره‌های سیاسی خود اکتفا کنند. این رویکرد اگر صرفاً یک تفنن نظری بود اشکالی نداشت. فاجعه آنگاه رخ می‌دهد که برخی تصویر برساخته‌ی این روشنفکران و جامعه‌شناسان از جامعه را باور کنند. آن جوانی که فکر و ذهنش از این تصورات آکنده شده که «دین در حال زوال است»، و «جامعه در حال فروپاشی است»، و «نظام به زودی سقوط می‌کند»، طبعأ با محاسبات غلط ممکن است خطر کند و وارد میدان مبارزه‌ای خیالی شود که پیروزی در آن خیلی نزدیک و در دسترس به نظر می‌رسد. بر این اساس، آنها که چنین تصاویر جعلی از جامعه را برمی‌سازنند و ترویج می‌کنند در همه‌ی مصائب و هزینه‌هایی که بر نسل جوان تحمیل شده، شریک و مسئول‌اند. در مرور وقایع تلخ پائیز سال گذشته، این حقیقت را بی‌پرده باید گفت که برخی روشنفکران و جامعه‌شناسان خون بر دستان خود داشتند.
پ.ن. ۱: به قید «برخی» در جمله‌ی آخر لطفاً دقت شود. بودند جامعه‌شناسان و فعالان اجتماعی و سیاسی که در بحبوحه‌ی همان حوادث تلخ کف خیابان‌ها، هشدار می‌دادند که این حکومت «پوشالی» نیست و «براندازی» آن نه ممکن است و نه مطلوب. البته شاید این صداها معدود بود و کمی هم دیر
پ.ن.۲: برخی دوستان نکته‌سنج ممکن است بگویند اگر تلویزیون ایران هم رقص سلبریتی‌ها پخش کند چه بسا بیشتر از حسینیه معلی بیننده داشته باشد. به این بزرگواران عرض شود که آفتاب آمد دلیل آفتاب! این که چنان برنامه‌هایی از تلویزیون ایران پخش نمی‌شود، خود دلیل است بر نفوذ و قدرت نهاد دین.
ارسال دیدگاه