یکی از شهرهایی که رژیم بعث عراق در روزهای آغاز جنگ اشغال کرد، منطقه موسیان بود. شهری که در شش کیلومتری مرز ایران و عراق در استان خوزستان و از شهرهای عربزبان ایران است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، به نقل از سایت خبری کریمه، ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ش بود که رژیم بعثی عراق با تصمیم و طرح قبلی و با هدف برانداختن نظام نوپای جمهوری اسلامی جنگی تمامعیار را علیه ایران اسلامی آغاز کرد، صدام حسین رییسجمهور عراق با ظاهر شدن در برابر دوربینهای تلویزیون عراق با پاره کردن قرارداد ۱۹۷۵م الجزایر، آغاز تجاوز رژیم بعثی به خاک ایران را اعلام کرد...
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سایت خبری کریمه،, سایت خبری کریمه،, سایت خبری کریمه،,از این رو، جنگی نابرابر در شرایطی به ایران اسلامی تحمیل شد که از جانب استکبار جهانی بهویژه آمریکا تحتفشار شدیدی قرار داشت و در داخل کشور نیز جناحهای وابسته به غرب و شرق، با ایجاد هیاهوی تبلیغاتی و ایجاد درگیریهای نظامی درصدد تضعیف نظام بودند.
,از سوی دیگر آمریکا نیز برای به سازش کشاندن جمهوری اسلامی و درنهایت تسلیم آن، حمایت پنهان و آشکار خود را در کلیه زمینههای سیاسی، نظامی، اقتصادی و... از رژیم بعثی عراق به اجرا گذاشت.
,همچنین ابرقدرت دیگر جهان یعنی شوروی که متحد عراق محسوب میشد، خصومتش را با نظام اسلامی که شعار "نه شرقی و نه غربی" را سرلوحه کار خود قرار داده بود و در جریان اشغال افغانستان توسط شوروی، این تجاوز را محکوم کرده بود، بیش از پیش نمود.
,گفتنی است که یکی از شهرهایی که رژیم بعث عراق در روزهای آغاز جنگ اشغال کرد، منطقه موسیان بود. شهری که در شش کیلومتری مرز ایران و عراق در استان خوزستان و از شهرهای عربزبان ایران است که کمتر از بیست روز پس از آغاز جنگ، بههمراه روستاهای اطراف آن به تصرف ارتش عراق درآمد.
,
از این رو، کل جمعیت این شهر که در زمان حمله نیروهای عراقی شامل پانصد و هشتاد خانواده بودند، به اسارت قوای متجاوز درآمدند...
همچنین پس از اشغال منطقه، ارتش جنایتکار بعث طبق روش همیشگی خود، این شهر و سیوسه روستای اطراف آن را بهوسیله مواد منفجره و بلدوزر ویران نمود و به تلی از خاک تبدیل کرد!
که سرانجام شهر مرزی موسیان بههمراه بخشهای دیگری از سرزمین اسلامی ایران، بعد از حدود هفتاد ماه اشغال، در اولین روزهای عملیات غرورآفرین فتحالمبین در فروردین ۱۳۶۱ش از دست قوای بعثی آزاد شد و به آغوش میهن اسلامی بازگشت.
,موسیان نام شهری است در شهرستان دهلران استان ایلام
, موسیان نام شهری است در شهرستان دهلران استان ایلام,این شهر در منطقه باستانی موسیان در کنار مرز عراق جای دارد و فاصله آن از شهر دهلران کمتر از 22 کیلومتر است. آثار باستانی بسیاری از دوران تمدنهای ایلام، ماد، هخامنشی و ساسانی در این منطقه وجود دارد که تاکنون موردتوجه قرار نگرفتهاند.
,رودخانهای به نام دویرج از کنار این شهر میگذرد و آبوهوای آن در زمستانها معتدل و در تابستانها بسیار گرم است.
,از روستاهای مهم پیرامون آن میتوان از پتک، بیات، بربیجه، فربه، دشت عباس و عینخوش نام برد.
,اغلب مردم موسیان به گویش لری تکلم میکنند ولی برخی از مردم ساکن روستاهای حاشیه مرز عراق، عربزباناند، مردم موسیان از طایفههای لر کاوسی و دیناروند هستند.
,منطقه موسیان دارای منابع عظیم نفت و گاز است، بسیاری از این حوزههای نفتی با کشور عراق مشترک هستند. هماکنون عملیات استخراج نفت در شماری از این حوزهها از جمله حوزههای نفتی بیات، دالپری، دانان و چشمهخوش انجام میگیرد.
,منطقه موسیان همچنین منطقهای حاصلخیز از حیث کشاورزی است. آبوهوای گرم منطقه و وجود منابع آب سطحی و زیرزمینی، امکان کاشت بسیاری از فراوردهها را فراهم آورده است، از مهمترین فراوردههای این منطقه میتوان گندم، جو، ذرت، کنجد، صیفیجات، دانههای روغنی، سیبزمینی، پیاز، انواع سبزیجات، خرما و مرکبات را نام برد.
,شهرداری موسیان در تاریخ 1345 خورشیدی تأسیس گردید.
,مردم منطقه در قدیم کوچنشین بودند و در سالهای 1351 و 1352 مسئولان وقت در محل فعلی شهر ساختمانسازی کردند و با این کار هسته شهرنشینی تشکیل شد.
,این منطقه در سال 1359 و در جریان جنگ ایران و عراق به اشغال متجاوزان در آمد که در نتیجه شهر موسیان و روستاهای اطراف آن به کلی ویران شدند. در سالهای جنگ، استانداری یزد بیشتر شهر موسیان را بازسازی کرد که با تصرف دوباره از سوی عراق تمامی بازسازی به طور 100 درصد تخریب شد، پس از پایان جنگ منطقه بازسازی شده و از نو رونق گرفته است.
,, ,
علی کرد از ساکنین دهلران از خاطرات آن روزها میگوید:
, علی کرد از ساکنین دهلران از خاطرات آن روزها میگوید, :,«همهی مردم خصوصاً جوانترها به تکاپو افتاده بودند. نوجوانی که هنگام شروع جنگ یعنی هشت سال پیش از آن کوچک بوده و نمیتوانستند با دشمن بجنگند، حالا از دست بزرگترهای خود تفنگ میگرفتند و قطار فشنگ به خود میبستند.»
,
این صحنهها در میان مردم عشایر که کیلومترها از خط مقدم دور بودند و حالا بعد از سالها دوباره سروصدای توپ و تانک را میشنیدند، دیدنیتر بود.
در محور دهلران، دشمن بعد از پیشروی با صفوف گردانهای سپاه و مردم دهلران و زرینآباد مواجه شد و حرکت پرشتابش متوقف گردید. در چنین وضعیتی ایرانیها از چند طرف بر متجاوز هجوم بردند و با ایجاد شکاف در محورها نیروهای مهاجم را تجزیه کردند.
سرانجام پس از برقراری آتشبس بین ایران و عراق در مردادماه 1367 نیروهای عراقی مرزهای بینالمللی در جنوب دهلران را به رسمیت شناخته و به خاک خود بازگشتند، اما دهلران به خاطر سهولت گذر از مرز، همواره نقطهی رفتوآمد منافقین بود.
,عناصر این گروهک منحله برای تماس با ایادی خود در داخل و یا خرابکاری، بیشتر از مرزهای دهلران وارد خاک ایران میشدند.
,
به گفتهی اهالی دهلران تا چند سال پس از پایان جنگ، روزی نبود که خبر رفتن منافقین بر روی مین و یا درگیری آنها با مرزبانان ارتش، شنیده نشود.
سرانجام با سقوط رژیم بعثی در عراق، این مشکل نیز مرتفع گردید و دهلران پس از سا ل ها مقاومت دلیرانه و تحمل داغ فرزندانش، در آغوش ایران اسلامی آرام گرفت.
ارسال دیدگاه